Vrijdag 30 mei 2014. Påskallavik – Oskarshamn – Västervik – Valdemarsvik.
Wat een namen allemaal hè? De plaatsen liggen aan de oostkust onder Stockholm. Ook hier liggen een flink aantal fjorden en eilandjes voor de kust. Als we diesel tanken bij een Statoil tankstation met mijn pinpas slaat de pomp tot 2 keer toe af na 295 Zweedse kronen….? Ligt het aan de pas of aan de pomp, dat blijft de vraag. Om 11.15 uur rijden we Oskarshamn in. Aan de haven staan enkele aardige gebouwen. Het is bewolkt vandaag en tegen 12 uur begint het te miezeren. Bij de afslag naar Västervik ligt dode das nummer 3 van deze vakantie langs de weg en wat verder op een ree. Borden waarschuwen ons regelmatig voor overstekend wild. Om 12.30 uur parkeren we in Västervik aan het water en vlak bij het centrum. Dit leuke Västervik ligt aan een groot water dat door “scheren” van de zee wordt afgeschermd. Veel haventjes dus. Er is op het ogenblik aardig wat volk aan de wandel. We komen langs een modeshow bij een kledingboetiek. Op het I-kantoor krijgen we eindelijk de “ Rast-platskartan “ te pakken, uitgave 2013. Die van 2014 is nog niet binnen. Het is een handige kaart van Zweden waar alle rustplaatsen op staan, compleet met aanduiding van toilet, tankstation, picknick en loosplaats. In de diverse havens liggen, naast de standaard jachten, ook enige schitterende houten sloepen. Na wandeling en lunch rijden we richting Piperskärr . Daar gaan we een langgerekt scheereiland(?) op. Dit traject komt geregeld langs het water, gaat heuvel op en af en kronkelt aanhoudend. Veel mooier dan de snelweg, maar natuurlijk ook langzamer. Bij Lofta met zijn grote witte kerk is het nog 1,5 km naar de E22. We stoppen vandaag in Valdemarsvik, een gezellig plekje aan de jachthaven. Er staan al een stuk of 5 campers. We maken een rondje; het is niet heel spectaculair, maar er zijn toch heel aardige plekjes te ontdekken. Bij het Turistbyrå kopen we 5 postkaarten en krijgen een aantal folders om ons hier langer vast te houden. Met een inlogcode proberen we later de WIFI-zone, maar zonder succes. De postzegels kopen we bij een ICA super, waar we veel en groot knäckebröd zien liggen van zo’n 50 cm ø! Naast ons is een Engelsman zeker een half uur bezig om zijn campertje letterlijk waterpas te zetten. Hij rijdt een stuk of tien keer op en af de oprijblokken en meet vervolgens met een grote waterpas of ie al goed staat. Het is een komisch gezicht.

Zaterdag 31 mei 2014 Valdemarsvik – Söderköping – Norrköping - Katrineholm – Sala.
De postkaarten gaan op de bus voor we wegrijden onder een stralende zon. We nemen een route buiten Stockholm om. We komen bij Söderköping een Mac tegen bij een groot winkel-centrum en zonder inlogcode of wat dan ook kunnen we internetten. We lezen de mail en updaten Reismee. Dan door naar Norrköping, waar we door een (naar eigen zeggen) Duracell Bunny van LPG voorzien worden bij een gasvulstation. We zien een groot meer bij Katrineholm . Enkele minuten later staan we aan een zijweg van de E22 voor een earthcache. Die gaat over "kettles", die na de ijstijd door ijsblokken veroorzaakt zijn, pingols zoals ze die bij ons noemen. Twee van die kettles staan droog en de 3e (waar wij heen lopen) lijkt een grote vijver met diverse steigertjes voor bootjes. ‘s Middags steken we het reusachtige meer Hjälmaren over.
Bij Kviksund aan de Mälaren, opnieuw een groot meer en we kijken we of we hier misschien zouden kunnen overnachten. Maar de weg ligt te dicht bij de drukke weg. Het gaat door naar de moderne en grote stad Västerås. De camperplaats daar aan een jachthaven kost SEK200/nacht (meer dan 22 euro), dat doen we niet, en rijden nog wat verder. Net voor Sala stoppen we voor vandaag op een mixparking met toilet en picknickplaatsen.

Zondag 1 juni 2014. Rastplats Evelund – Sala Silvergruva – Gävle.
Ondanks dat we al om 8 uur wakker worden door enthousiaste kinderen in het speeltuintje duurt het tot na tienen voor we vertrekken. We kijken 3 km verderop vlakbij Sala rond op het terrein van de Sala Silvergruva, een oude zilvermijn. Nu is het een toeristische attractie. We zien er diverse gebouwen van het vroegere mijnbedrijf. Uiteraard met mijnschachten. Maar ook de diepe kuilen, waar in de middeleeuwen het zilver in dagbouw werd gedolven. Boven enkele van die putten is nu een avonturenparcours uitgezet met hangbruggen in diverse uitvoeringen hoog boven de gaten in de grond. Overal staan infoborden, die vertellen over de mijnbouw, die schachten en de bedrijfsgebouwen.
We rijden verder via de 56 en passeren een veld met zonnepanelen. Dat hadden we hier zo ver in het noorden niet verwacht. Om een uur komen we op de camperplaats aan de Gavleån in Gävle aan. We zijn nu aan de Botnische Golf. Bij een infobord aan het begin van de stad kunnen we al een plattegrond meenemen. Aan de jachthaven is nog 1 parkeerplaatsje vrij (van de 2) en we staan opnieuw naast Matti en Wim uit Meppel. We zagen ze al eerder in Karlshamn. We buurten lange tijd, gaan dan lunchen alvorens een stadswandeling te maken. Gävle is de oudste stad in Noord-Zweden. De stad brandde enkele malen af en daaraan heeft Gävle nu zijn Esplanade te danken, de tot parkachtige afmetingen verbrede straat tussen het stadhuis en het theater. De wijk er omheen is een gezellige winkelbuurt met grote pleinen, fonteinen, beelden en zithoekjes. We bekijken eerst de zuidelijke oever van de Gävlea het wijkje “Gamle Gefle”, een verzameling zorgvuldig gerenoveerde 18e eeuwse huisjes, waar nu vooral kunstenaars wonen. Tegen vier uur hebben we alles bekeken en gaan bij bij de camper uit de wind en in de zon zitten en buurten met de buren tot half acht over 1001 zaken. Ze hebben naast de nodige tips voor Noord-Zweden ook een boekje voor ons over de het traject Kystriksveien : Steinkjer – Bodø in Noorwegen. Het is vast niet de laatste keer dat we ze tegenkomen; zij gaan ook via de noordelijke route naar de Lofoten. Op het moment dat ik dit verhaal opschrijf (22.55 uur) is het nog steeds hartstikke licht.

Maandag 2 juni 2014 Gävle – Ångersjön – Hudiksvall.
We nemen afscheid van Matti en Wim en rijden eerst naar de Lidl 3 km verder. Opnieuw een stralende dag! We nemen kleinere wegen i.p.v de E4. Hier is wat meer variatie in het landschap.
Voor de lunch en de wc lozen stoppen we bij rastplats Ångersjön, waar we met een Zweeds stel de tafel delen. Na het eten lopen we een rondje vanaf de parking naar twee meren vlakbij. Daar is een hondenzwemstrandje en iets verder een keurig aangelegd strandje met badhok! We zien enkele kraanvogels boven ons over komen. Een half uurtje later zijn we in Hudiksvall, waar we eerst diesel en water tanken en dan de grote parking aan de Kattvikskajen opzoeken. Ik doe eerst een wasje en Nart wandelt wat rond langs de dames en heren hengelaars op de kade voor ons. Tegen vijven maken we dan een rondje door het heel aardige stadje. Ik ga daarna nog wat in de zon zitten lezen terwijl ondertussen de kade steeds voller wordt met vissers. (ik tel er zo een stuk of vijftig). Ze hebben een klein werphengeltje met een stuk of 5 haakjes er aan en gebruiken geen aas. Achter elkaar worden de vissen binnen gehaald en vullen de emmertjes zich. Af en toe staan er twee elkaars lijnen te ontwarren…. Nart vraagt nog even hoe de vissen heten: “Strömajn” en hij maakt er een foto van. Om half elf zitten/staan er nog steeds mannen en vrouwen te vissen. De zon is dan bijna achter de horizon.

Dinsdag 3 juni 2014. Hudicksvall – Hölick – Svartvik.
Tot hier….2654 km gereden. Nog zo’n 1500 kilometer te gaan tot aan de Noordkaap.
Vlak na Hudiksvall gaat er een afslag naar het Hölick Natuurreservaat. Zo rijden we het schiereiland Hornslandet op naar het vissersplaatsje Hölick. Daar wandelen we van elf tot half drie een route uit de wandelgids. Eerst gaat het over de camping en vervolgens de groen-witte tekens achterna door het met bosbesstruiken bezaaide bos in de richting van een grot. Op zich een simpele wandeling op een paar stukjes na die over grote afgeronde keien gaat. Nart daalt even via een gammel laddertje de grot in. Terug op de route raken we na een half uurtje de aanwijzingen kwijt op een keienveld. Zo komen we niet over de hoger gelegen paden met de uitzichtpunten van de Lappmobergen. Het terrein is te wild om zo maar ergens een weg naar boven te proberen. Via oranje stippen komen we bij een minihutje met stookplaats (Lappmohütten), waar we de rood-witte route oppikken, die weer bij de camping uitkomt. Nu gaan we de route in tegenovergestelde richting lopen (eerst langs het water) want we willen toch wel graag naar het mooiste uitzichtpunt. We komen o.a langs een schitterend plekje aan het water met uitzicht, vuurplaats en picknick faciliteiten. Er liggen zelfs aanmaakhoutjes, een aansteker en een bijltje. We eten er de meegebrachte rode pruimen op, terwijl we van het uitzicht genieten. Er zwemmen eenden en om ons heen horen en zien we vogels. Wat een rust hier!
Dan gaat het over een paadje dat met kiezels op een grof keienveld is aangebracht. Zo kun je nog enigszins comfortabel lopen. Na het uiterste oosten van het schiereiland bereikt te hebben lopen we via een pad weer landinwaarts. Maar eerst kijken we nog even op het uitzichtpunt Hornslanduddsberget. In het schuilhutje daar treffen we een Zweedse man, waar we een tijdje mee buurten. Hij was nog pas geleden voor een pianoconcert in België, is in deze buurt opgegroeid en heeft hier een zomerhuisje. Wij moeten ons wel realiseren zegt hij,dat er in het bos hier vorig jaar een beer is gesignaleerd. Hij geeft ons advies wat te doen, nog wat toeristische tips en weet dat de vissen waarop gisteren zo fanatiek in de haven van Hudicksvall werd gehengeld, jonge haringen zijn… Na de verlate lunch vertrekken we uit Hölick. Als we de E4 opdraaien zien we pal voor ons de camper van Wim en Matti voorbij rijden. Bij de eerste rastplats stoppen we om de toilet te lozen en weer even te kletsen met hen. We rijden op hun advies naar een mooie stek aan het water in Svartvik. Iets verder op racet ons een vrachtwagen voorbij en we krijgen een steentje op de voorruit…een barstje is het gevolg. De parking in Svartvik is het terrein van een voormalige houtzagerij, dat recent opgeknapt is en nu een recreatiegebied is. De diepe ondergrond is nog wel stevig verontreinigd. De oppervlakte is voorzien van zuivere grond. Dit alles is te lezen op informatiebordjes die her en der staan. Op het terrein is o.a. een locomotief, een wrakke stoomboot en een aantal fabrieksgebouwen te zien. Tot dik zeven uur zitten we in de zon, dan betrekt het en wordt het direct een stuk frisser.
’s Avonds na het eten worden we bij Matti en Wim op de borrel uitgenodigd. Het wordt een gezellige avond. Uiteraard vol reisverhalen over en weer. Zo is het kwart over twaalf (het schemert een beetje) voordat we ons eigen Pösseltje weer opzoeken.

Woensdag 4 juni 2014. Svartvik – Storfjärdenbron – Rundvik.
Als we de gordijntjes open trekken zien we dat we in een dikke mist zitten! Het regent zelfs, maar zo zacht dat we het niet horen. Das effe pech, want we hadden een mooie wandeling in de planning, honderd kilometer verder in het natuurgebied Höga kusten. Misschien dat de mist over een uurtje is opgetrokken?? We groeten de buren en zijn weer op pad, verder de Botnische Golf langs. Hoe noordelijker we komen des te vaker passeren we fjorden. We kletsen in de Lidl even met een Oostenrijks stel die ook op weg zijn naar de Noordkaap. Net voor Sundvall wordt een enorme brug gebouwd, zodat straks het doorgaande verkeer buiten het centrum van de stad blijft. Tegen half een rijden we de Högakustenbron(=brug) over.. Dit is veruit het breedste fjord, dat we tot nu hebben gezien. We pauzeren aan de andere kant van deze grote brug. Het is de langste hangbrug van Zweden met een lengte van 1867 meter en hoogte van 182 meter en ligt over de Ängermanälven. Na de lunch stopt het met regenen en de mist trekt heel langzaam enigszins op. Als we de afslag bij Docksta bereiken, waar we moeten afslaan voor de zuidelijke ingang naar het Nationale Park is de mist nog steeds hardnekkig aanwezig en we besluiten van de wandeling af te zien en nog een eindje door te rijden. We passeren Sörböle en Örnsköldsvik waar midden op een druk verkeersknooppunt een zwembad en vrolijk flatgebouw staan. De meeste vrachtwagens die we tegen komen zijn met boomstammen geladen. We stoppen vandaag om half zes na 225 km en precies 3000 km op de teller op een rastplats vlak voor Normaling, aan de andere kant van de E4 en bij een rivier. Een uurtje later is de mist verdwenen.