Lofoten, Kyststriksveien en via Zweden en Denemarken naar huis

Dinsdag 24 juni 2014 Van Vesterålen naar Lofoten

Om half 11 staan we in de rij voor de veerboot van Melbu( Vesterålen) naar Fiskebøl(Lofoten).

Het is passen en meten want er moeten grote vrachtwagens mee. Het is heerlijk weer met een fijn zonnetje en we blijven de hele overtocht op het buitendek. We varen de fjord over en passeren verschillende eilandjes. Zo zien we een grote groep papegaaiduikers vlak bij de boot zwemmen. Als we de boot af gereden zijn nemen we meteen de afslag naar rechs om de westkant van het eiland Augstvågøy te volgen en zo mooi zicht te hebben op de rest van de eilanden met hun hoge bergen met spitse toppen. Vlak voor Svolvær is een mooi uitzichtpunt waar het erg druk is. Geen wonder: het zicht is grandioos! De E10 is de hoofdweg over de eilanden die allemaal met bruggen zijn verbonden. Links en rechts zijn weggetjes naar de diverse bezienswaardige dorpen aan de kust. Om half drie stoppen we in Svolvær bij een Statoilpomp aan de haven en kuieren een ronde door deze heel aardige stad. Iets verder op vlak voor Kabelvåg staat de Vågan kirke, de grootste houten kerk van Noord-Noorwegen, bekend als de kathedraal van de Lofoten. We rijden door en besluiten Henningsvær voor de terugroute te bewaren; schijnt de moeite waard te zijn om daar wat langer rond te kijken. We verlaten de E10 om aan de wat rustiger 817 een plekje voor de nacht te zoeken. Het is razend druk met campers en we zagen bij een picknickplek al een bordje met de parkeerbeperking van 4 uur. We stoppen bij een vissershutje en een aanlegsteiger een stukje voor Valberg. Dit is een mooie plek voor vannacht.

Woensdag 25 juni 2014. Narts verjaardag en onze 12^e trouwdag. Onderweg naar de zuidelijkste punt van de Lofoten.

Het is vandaag een dag vol van superlatieven….De ene “wow” volgt op de andere… Na de ene bocht met waanzinnig uitzicht volgt weer een volgende. De bergtoppen worden grilliger en spitser. De dorpjes aan de voet van de bergen zijn stuk voor stuk ansichtkaarten. We volgen de E10 met hier en daar een afslag naar (volgens de Wereldwijzer)interessante plaatsen. Zo bezoeken we Ballstad, waar onverwacht wifi is bij de vissershaven en we verjaardagstaart eten. Ik zet nieuwe foto’s en verhaal op Reismee, we lezen de post en wk-voetbaluitslagen en de eerste felicitaties komen via Facebook binnen. Dan ook maar een foto van de jarige taartetende Jop erop gezet… Dan verder naar Nusford, dat we via een lange kloof bereiken. Er is daar echter geen parkeerplaats en er moet entree worden betaald om de (onbewoonde) houten hutjes en steigers te zien. Bij Ramberg wemelt het van de droogrekken voor stokvis. Tussen Sund en Hamnøy wordt flink aan de weg gewerkt: een aantal nieuwe tunnels, waarvan één onder water door. We vervolgen de route en eindigen uiteindelijk in Reine waar we een schitterend plekje vinden net boven het dorpje en de fjord. Grandioos!! We wandelen omlaag en bekijken het kleine centrum. Tien kilometer verder eindigt de weg bij Å.

Donderdag 26 juni 2014. Reine – Å – Eggum - Grunnstad

Het belooft een mooie dag te worden, want als we wakker worden schijnt de zon nog steeds….De wind waait een stuk minder koud. We maken een korte wandeling langs de weg tot voorbij de tunnel naar het begin van een bergbeklimming. Vanmorgen zagen we diverse wandelaars die kant op gaan en we zijn nieuwsgierig . Nou hier wagen we ons niet aan. We rijden naar Å. Hier eindigt de weg; zuidelijker kun je niet gaan met de auto. We zien bij Sørvågen de veerboot naar Bodø (het vaste land van Noorwegen)vertrekken. Dan rijden we de E 10 weer terug en hebben toch steeds weer ander zicht op het landschap dan gisteren; het blijft fascinerend. We passeren Borg waar een Vikingmuseum is en slaan af in noordelijke richting naar Eggum. Hier is een mooie wandeling te maken en meteen een kunstwerk te bekijken dat onderdeel uitmaakt van Skulpturlandskap Nordland. Overal op de Lofoten wonen veel kunstenaars en zijn er massa’s galerieën. Ook in de natuur zijn kunstwerken geplaatst. Bij de entree naar de wandeling en het kunstwerk moet je eerst 20 kronen in een brievenbus gooien. Er staan bewakingscamera’s! Zo’n km verder is dan een parkeerplaats. Als je er wilt overnachten moet je 100 nokjes bij het cafeetje afgeven. We wandelen zo’n anderhalf uur langs de prachtige kustroute richting Unstad en bekijken het kunstwerk van alle kanten. Van de ene kant zie je het hoofd normaal en van de andere kant op z’n kop. Links en rechts vliegen verschillende vogeltjes druk heen en weer. We zien Kramsvogels, Tapuiten, soort Piepers, Aalscholvers en natuurlijk heel veel meeuwen. Na de thee en een restant verjaardagstaart nemen we vervolgens de route via Alstad en hebben Henningsvær (dat we op de heenweg hadden over geslagen) in de Mio gezet. Maar zo ver komen we vandaag niet want bij Grunnstad zien we een vogel-observatie gebouw staan. Er zijn Wilde zwanen, Blauwe reigers, Tureluur, verschillende meeuwen en eenden. We blijven hier op de parkeerplaats vannacht. Vanuit de camper hebben we ook nog goed zicht op het grote water en het terrein er om heen.

Vrijdag 27 juni 2014 Grunnstad – Henningsvær - Oksfjorden

Gisteravond rond een uur of elf horen we ineens vlakbij: kau, kau, kau-ka-ka-ka-karrrrrrr.

De zon schijnt nog volop en we ontdekken bij een bosje en grote soort kip die luidkeels roept en daar rondscharrelt. Nart sluipt de camper uit met camera en weet het beestje goed vast te leggen, vooral als die zich samen met een concurrent op de weg begeeft. De vogelgids beschrijft hem als Moerassneeuwhoen. We kunnen hem een hele tijd observeren en ook ’s nachts laat ie zich nog horen. ’s Morgens voor we vertrekken loopt Nart nog een keer naar de uitzichttoren. Tevergeefs want de vogels zijn blijkbaar op één zwaan na, gevlogen. Rond elf uur zijn we bij de afslag naar Henningsvær. De weg er naar toe leidt door een prachtig decor. Langs de kust en een aantal indrukwekkende rotsen. We zien op een paar plaatsen bergbeklimmers. Henningsvær zelf ligt aan de voet van die bergen en op verschillende eilandjes. Het wordt vaak het Venetië van het noorden genoemd. Het is een sfeervolle vissersplaats. We wandelen er geruime tijd rond over de steigers, langs de huizen, kades en boten en rorbuer. Er zijn terrasjes, winkeltjes en galerietjes. Overal staan droogrekken voor de stokvis. We kopen een broodje bij de “Joker” en wat kaartjes om te versturen. Als we het dorp uitrijden nemen we twee liftende jongelui met klimtouwen en ander materiaal een eindje mee die een kilometer verder een steile berg gaan beklimmen. We lunchen op een picknickplaats en daarna gaat het over de reeds bekende weg E10 richting Svolvær. Dus langs Kabelvåg met haventje en de kathedraal, Svolvær zelf en dat mooie uitzichtpunt over de Austnesfjorden. Vlak voor Fiskebøl gaat het rechts door de Sløverfjordtunnel, maar we blijven nog op Austvågøya. Na weer enkele tunnels rijden we Hinnøya op via de Raftsundetbrug. Aan de overkant stoppen we even voor een fotomoment. Even later gaat het dan de volgende tunnel in. De Øksfjorden steken we met twee bruggen over. We stoppen voor een wandeling op het eiland in dit fjord. We lopen er over verend veen langs diverse spiksplinternieuwe infoborden, die vertellen over de oude oertijd en over restanten van gebouwen, die er nu nog niet staan!!! Tijdens die wandeling zien we aan de andere kant van de 2^e brug een aantal campers staan, waar we ons even later bij zetten. We kleppen wat met Nederlanders en zitten nog lange tijd in de zon. Heerlijke dag vandaag; zo mag het voorlopig wel blijven!!

Zaterdag 28 juni 2014 Naar Lødingen. (36 km)

We vertrekken in opnieuw stralend weer. We komen op de E10 midden in de “Lofoten” wielertoer terecht , die vandaag van Å naar Lødingen gaat. Na de 6,3 km tunnel en de afslag naar Lødingen komen we langs een stuwmeer en na Kåringen langs een vrij lang fjord. In Lødingen tanken we eerst en doen we de weekeindboodschappen bij de RIMI. Tenslotte rijden we het laatste stukje door Lødingen, tot een smal dammetje dat ons met een boog om de kleine jachthaven heen naar de camperplaats brengt. We komen voor we uitgestapt zijn Wim en Mattie tegen, hetgeen meteen in uitgebreide buurt resulteert. Intussen wijst de beheerder ons een plekje, waar we ons voor NOK120/nacht kunnen installeren. Hij vertelt dat het vandaag/vanavond druk is vanwege het wielerfestijn en het bij behorende feest. Er is een mooi gebouwtje met net sanitair. Betalen gaat via een envelop in de brievenbus en douchen idem dito. Ik doe een klein wasje: goed weer om te drogen. De stoelen gaan naar buiten. We gaan na de lunch wat uitgebreider bijkleppen met Wim en Mattie. Intussen wordt een (gereserveerd) deel van het camperterrein in beslag genomen door een grote club wielrenners en –rensters. Die gaan vannacht flink feest vieren in een clubhuis iets verderop. Tegen tweeën gaan we een stukje lopen en proberen we een uitzichtpunt te bereiken op de tegenover ons liggende berg. Er moet ook een cache liggen. We kunnen de opgang daarheen niet ontdekken. Vervolgens lopen we door naar de veerboothaven en pikken er daar wel een op. Hier vandaan gaan we overmorgen weer terug naar het vaste land. In het winkeltje aan de haven nemen we een ijsje om het echte begin van de zomer te vieren. In het dorp zien we in de winkel een infomap met o.a. een plattegrond van Lødingen. Zo kunnen we zien hoe we naar dat uitzichtpunt kunnen lopen; morgen nog maar eens proberen.

Net als we van de wandeling terug zijn, komt Wim 4 zelf gemaakte en gefrituurde “fiskekåker” (viskoekjes) brengen. De eerste van het seizoen en wij mogen proefkonijn spelen. Graag dus.

Hoe het smaakte moet uiteraard teruggekoppeld worden, hetgeen opnieuw in 1001 verhalen over en weer uitmondt. Om zes uur kijken we de 8^e finale van het WK: volgens Nart een zinderende kraker tussen Brazilië en Chili. Na de verlenging (waarin het 1:1) blijft komen er strafschoppen, die Brazilië wint.

Zondag 29 juni 2014 Lødingen

Vanochtend staan we pas laat op en gebruiken de rest van de ochtend voor een lekker lange douche/haarwas beurt, manicuren en pedicuren en het nodige klop/stof/poets en veegwerk in de camper. Dan gaan we op pad voor de 2^e poging, om het uitzichtpunt op de tegenover ons gelegen berg te beklimmen. Deze keer vinden we de route goed en ook de cache die boven ligt verstopt. Het uitzicht is magnifiek! We komen terug en eten een late lunch. De rest van de middag zitten we buiten in de zon, kletsen wat met Wim en Mattie, bewonderen de vis die ze vanmorgen hebben gevangen en ook de knoepert van een zalm van de Duitse buurman. Tegen zes uur als de voetbalwedstrijd Nederland tegen Mexico begint blijkt dat de Noorse publieke omroep deze niet uitzendt. We moeten het doen met een Noors radioverslag en begrijpen dat Nederland met 2-1 wint in de laatste minuten, waarbij de beslissende goal uit een strafschop van Huntelaar valt.

Maandag 30 juni 2014 Veerboot Bognes – E6 richting Bodø

We kunnen met de veerboot van half elf mee. Na een uurtje varen zijn we aan de overkant; weer het vaste land van noord Noorwegen. Noorwegen is hier erg smal. De kortste afstand tot Zweden is 6 kilometer. We gaan na 30 km de E6 af naar Presteid om daar een wandeling uit het ANWB boekje te maken. Het is een 12 km lange wandeling om het meer de “Glimma” heen. We krijgen meteen al een flinke beklimming voor de kiezen over een steil, met rotsen bezaaid pad. Het rustbankje dat er halverwege zou zijn is verdwenen. De rode tekens zien we sporadisch en de beschrijving in het gidsje is uitermate vaag. Het gaat een eind hoger over soppig veen en grote bolders. Na anderhalf uur hebben we een mooi uitzichtpunt bereikt en het vervolg van de route is niet meer te vinden. We besluiten dezelfde weg terug te nemen, aangezien de verdere beschrijving ook nog aangeeft dat het pad lastig te vinden is. Al met al toch een mooie wandeling. Nou ja niet echt een wandeling; meer een klim en klauterpartij en ook bij de afdaling is het opletten geblazen. Tegen vieren zijn we weer beneden bij de brug waar we geparkeerd staan. We rijden weer naar de E6 en vervolgen onze route richting Bodø, waarbij onderweg opnieuw prachtige berglandschappen voorbij komen. Het is vrij druk met vrachtverkeer (van en naar Narvik) en nadat we op een mooi plekje op een parkeerplaats langs de weg gegeten hebben besluiten we toch om voor de overnachting iets rustigers te zoeken. Dat vinden we een km of 20 verder op, een eind van de weg af, vlak aan een zijfjord, waar vooral camperaars staan die hier om te vissen komen. Er is plaats genoeg.

Dinsdag 1 juli 2014 Sommarset – Fauske – Saltstraumen – Svartisen gletsjer,Holandsfjord.

We gaan vandaag beginnen aan de Kystriksveien, (weg 17), de alternatieve route van 650 km, langs de kust, in plaats van de E6. De weg omvat tientallen tunnels, zes veerboten en slingert zich langs fjorden en rotskusten. Hij loopt van Bodø naar Steinkjer en wordt vaak de mooiste route ter wereld genoemd. In ieder geval in de Noorse informatiegidsen. We doen eerst nog Fauske aan voor de boodschappen en zoeken te vergeefs een internetpunt. Op advies van Mattie nemen we een kleine omweg van 50 km om Rognan heen over de 812 via Misvær door het Beiardal. Terecht een schitterend stukje natuurschoon met vreemd gevormde bergtoppen tot over de 1500 meter. Zo komen we aan weg 17 en bekijken daar eerst Salstraumen vlak onder Bodø. De opening tussen de open zee en het Saltfjord is hier niet meer dan 150 meter breed. Elke zes uur (bij eb en vloed) perst het water zich over een lengte van 3 kilometer met donderend geweld door de kloof, wat een prachtig gezicht oplevert en gepaard gaat met levensgevaarlijke draaikolken. Vanaf de brug is dit spektakel het beste te zien. In het informatiecentrum is een schitterende fototentoonstelling met onderwateropnames. Dan de 17 op. De ene tunnel na de andere. De Torvikskar tunnel is drijfnat, die gaat onder een fjord door. Is hij lek? Meløy is een behoorlijk groot stadje. De Svartistunnel is een hele lange: 7,6 km. Dan komen we bij de Svartisen gletsjer aan de Holandsfjord, de een na grootste van Noorwegen. Direct er tegenover is een grote parking met infokantoor. Een schitterend uitzicht en prima overnachtingsplaats. Er is hier internet, maar helaas ligt REISMEE er uit, dus kan ik geen verhalen en foto’s versturen. We lezen de mail en ik zet een selfie op FB. Nart luistert/kijkt de hele avond voetbal.

Woensdag 2 juli 2014. Holand – (boot) Ågskardet -(boot)Jektvik – (boot) Levang - Helgelandsbrug.

Met alweer over de 7000 km op de teller vertrekken we naar Forøy. Onderweg hebben we vrijwel steeds schitterend zicht op het Holandsfjord onder ons. We krijgen de gletsjer nog beter te zien.

We moeten tot 10.45 uur op het veer naar Ågskardet wachten, we kletsen met een Nederlander in een rood VWbusje die alleen op pad is. Zijn vrouw ziet dergelijke avonturen absoluut niet zitten. Na een korte overtocht zijn we om 11.00 uur aan de andere kant. Na 28 km komt de volgende veerboot al in zicht ; we kunnen er zo oprijden. NOK222 voor een goed uur varen en uiteraard een mooi uitzicht onderweg. Onderweg staan aan weerszijden van het fjord wereldbollen die aangeven waar we precies de poolcirkel weer passeren. De kapitein maakt de passagiers er op attent. Het vervolg gaat weer door een betoverend landschap; soms glooiende bolle kale bergen dan weer spitse reuzen, grof en gegroefd. De ene keer rijden we onderlangs de fjord of open zee, wat later zijn we tot 350 meter geklommen en zien we al dat moois van boven af. We stoppen geregeld voor fotopauzes. Er liggen hier voor de kust zo’n 14.000 eilanden volgens een infobord, sommige hoge met sneeuw er op. Om half 5 rijden we dan boot 3 af en komen in Levang aan. De bergen zijn heuvels geworden. We komen langs uitgestrekte graslanden en zien lange tijd geen water. Dan gaat het over een enorme brug (Helgelandsbrug) over de Leirfjord. We stoppen vandaag op de dam die de brug met het volgende eiland verbindt. Het was een schitterende en ook erg warme dag!

Donderdag 3 juli 2014 .(boot) Tjøtta – Forfik, (boot) Anndalsvåg – Horn - Torghatten – Brønnøysund.

We zijn vroeg op om straks op tijd bij de volgende veerboot te zijn. Zo rijden we al om 8.45 uur weg van de parking bij de brug. Tanken en boodschappen doen we in Sandnessjøen. We zijn op het eiland Alsten. We passeren de “Suv Søstre", een rij van zeven bergen met spitse toppen, die dwars over het eiland ligt. Ook stoppen we nog even bij het 12^e eeuwse kerkje van Alstahaug met het Petter Dass museum. Dass was een beroemde dichterprediker in de 17^e eeuw. Het landschap wordt vrijwel vlak. Grote slikken liggen langs de waterkant, verder zijn er veel weiden en hei met berkenbomen. Natuurlijk zien we ook nog steeds de hoge bergruggen aan de vastelandkant en de bergen op de vele eilanden voor de kust. We hopen nog steeds onze eerste Eland te spotten…We komen om 10.15 uur in Tjøtta aan. Om 11.15, een half uur later dan in de planning staat, kunnen we aan boord en lopen direct het bovendek op. We varen naar Forfik tussen de vele eilanden door en het zicht is weer prachtig. Van Forfik naar Anndalsvag is maar 17 kilometer en we rijden in een lange colonne van campers en auto’s met caravan naar de volgende oversteek. De veerboot daar heeft op ons gewacht want we kunnen meteen aan boord rijden. Om 13.00 uur, na 20 minuten varen, zijn we dan in Horn. We rijden dan tussen de veehouderijen en uitgestrekte weilanden naar Brønnøysund. Tot nu toe weer prachtig zonnig weer, maar de wolken zijn turbulent en worden langzaam aan dichter. We rijden, na de lunch aan de jachthaven, door naar Torghatten (op het eiland Torget), een berg met een groot gat er dwars door heen. We steken de hoge brug over en rijden 12 km door een landschap met vele kleine eilandjes voor de kust. We parkeren bij de start van de wandeling naar boven en beginnen aan een stevige klim naar 250 m en de ingang van die natuurlijke tunnel. De doorgang is 30 m hoog en 160 m diep. Het zicht door de berg heen is grandioos. We klauteren door deze grot naar de andere kant en zien dan de vele eilandjes in het Torgfjorden. We zijn net beneden aangekomen als het begint te regenen. We gaan terug naar Brønnøysund en vinden een mooie overnachtingsplek achter de Statoil tankstation aan de waterkant van het fjord, met zicht op de hoge brug naar Torget en de aanlegplaats van het Hurtigrute-schip. Ook vandaag hebben we geen internetpunt kunnen vinden. Gisteren heeft de oplader van mijn HP-laptop het opgegeven, dus die kan ik niet meer gebruiken. Gelukkig kon ik nog net het verhaal en de foto’s er af halen. We moeten nu samen op het Samsung notebookje werken, waar trouwens een aantal dagen geleden de aan en uitknop van is afgebroken. Met een tandenstoker moet ie nu worden aan gezet….. Tegen 8 uur is de lucht weer volledig opgeklaard en schijnt de zon weer volop. Het zal nu rond middernacht wel weer wat gaan schemeren, maar we gaan dat niet afwachten.

Vrijdag 4 juli 2014 Brønnøysund – (boot) Vennesund – Holm -E6 - Bøla

Na een rustige rit door uitgestrekt weidegebied met veel koeien zijn we om kwart voor elf bij de veerboot die net vertrekt. We sluiten aan in de rij om op de volgende te wachten. Er is internet , maar REISMEE is nog steeds niet beschikbaar, dus lezen en beantwoorden we wat mail en zet ik wat foto’s op FB. Het weer is sinds gisteren avond weer uitstekend: volkomen heldere hemel.

Na een klein uur wachten steken we dan over naar Holm. Het is een heel aardig tochtje van 20 minuten, maar zeker niet zo spectaculair als die van de dagen ervoor. De route volgt weer de kustlijn en fjorden. Met open raampjes ruiken we de geur van pas gemaaid gras. Langs de wegbermen staan paarse lupines, klaver en wilgenroosjes. We picknicken bij het Sørfjord lekker buiten in de zon. Via weg 775 gaan we naar de E6. Rond drie uur kijken we bij de waterval van Formofossen. We zien op de kaart dat er aan de zuidkant van Snåsavatnet (een groot meer) bij Bøla rotstekeningen zijn. We volgen de borden Bølareinen en komen bij een parking in een groot naaldbos. Prima plek om te blijven vannacht (er staan 3 campers). We lopen naar de rotstekeningen. Daar waar de rivier de Bøla zich trapsgewijs naar beneden stort staat een loodrechte rotswand waarop zo’n 6000 jaar geleden het silhouet van een rendier in is gekrast. Iets verder op nog een afbeelding van een beer en een van een skiër met stokken in de hand. We plakken er een korte wandeling aan vast, die via een uitzichtpunt en door een open dennenbos weer uitkomt op de parking. We kletsen na het eten nog wat met een Nederlands stel dat naast ons staat. Ze komen al vier jaar op rij naar Noorwegen/Zweden en geven ons de tip dat de oversteek met de TT-line Travemünde(D) – Trelleborg(Z) veruit de goedkoopste is. Eigenlijk voor vrachtwagens, maar ze nemen ook campers mee.

Zaterdag 5 juli 2014 Bølareinen – Steinkjer – Tydal - Røros

De buitentemperatuur is vannacht niet beneden de 20°C geweest. Om 10.00uur starten we.

In Steinkjer doen we eerst boodschappen bij de COOP, internetten even bij de McDonalds: Reismee ligt nog steeds plat. Nart bekijkt even de WK voetbaluitslagen van gisteren. Om half twaalf gaat het langs het brede Tondheimsfjord. Grote slikgebieden liggen daar. De streek heeft behoorlijk wat industrie en is daarom minder interessant. Na Salthammer weer uitgestrekte grasvlakten in een zwak glooiend landschap. Bij Levanger vinden we een sanistation en maken er gebruik van. Gras maakt in het landschap plaats voor graan. We zien grote boerderijen en veel hebben een soort glijbaan naar de bovenverdieping; we vragen ons af wat hier naar binnen moet worden geschoven. Bij Stjørdal verlaten we de E6 naar de mooie 705 naar Selbu. Selbu ligt aan een meer. Er is een soort jaarmarkt aan de gang en het is dus druk. Parkeren? Dat kunnen wij nu vergeten. Dus toch maar door. We zijn op zoek naar een overnachtingsplek waar we tv-signaal kunnen ontvangen i.v.m. de voetbalwedstrijden van vanavond. Iets voor Tydal is een Pilgrims-kerkje, dat er met zijn koperen spits apart uitziet. We klimmen een hoogvlakte (tot 927 m hoog) op, waar we opnieuw grandioze uitzichten hebben over zeer weidse hoogveenvelden, heiden en meertjes. Op het hoogste punt hebben we theepauze. Ook hier geen tv-signaal. Verderop zijn weer veel schapen langs en op de weg. Eentje blijft pontificaal op de weg liggen. We rijden er maar met een grote boog omheen. Een half uur later bereiken we Brekken. Dan komen de laatste 31 km naar Røros. Bij het binnengaan van de stad vallen de zwart-witte kerk en de hoge bergen met slakken van de kopermijn op. We vinden een parkeerplekje bij het treinstation. Ook daar vinden we geen tv-signaal. Maar wel voor 12 uur gratis internet! Ik probeer de tip van de buurman van gisteren, die vertelde dat hij via Russische live-streams naar het voetballen kijkt. Maar mijn Russisch is niet goed genoeg om de juiste link te vinden, jammer. Uiteindelijk kunnen we toch Argentinië-België bekijken via de Radio 1 webcam. Het beeld op de achtergrond loopt wel een minuut of zo achter bij het commentaar, maar we zien iets. De Belgen mogen naar huis. Ook om 22.00 uur bekijken we de (lange) wedstrijd Ned – Costa Rica en zien Nederland winnen na de strafschoppen. Argentinië is de volgende tegenstander dus. Doordat we zo laat pas in bed kruipen zien we nu ook dat het rond enen toch wat donker wordt.

Zondag 6 juli 2014. Røros – Tufsingdal – Isteren.

De dag begint met een wandeling door Røros (het hoogstgelegen stadje van Noorwegen). Het historische centrum en het omliggende mijnbouwgebied staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Dit in hout gebouwde kopermijnstadje ( de koperwinning begon al in 1665) is heel goed de tijd doorgekomen en heeft allerlei heel pittoreske huizen en andere gebouwen. De kerk heeft er een belangrijke plek in. Op het hoger gelegen kerkhof is een mooi uitzicht over het dorp èn uiteraard de voormalige mijn, die in 1977 gesloten werd. Een 2,5 m hoge nette keienstapeling daar is het monument voor omgekomen mijnwerkers. Maar het belangrijkste in dit stadje is uiteraard de mijn en de paar straten met de oude mijnwerkershuisjes. Nadat we ook enkele van die slakkenbergen beklommen hebben, aan de overkant van de snelstromende rivier, bekijken we twee van dergelijke huisjes van binnen. Na de stadswandeling vertrekken we met 8021 km op de teller om kwart voor een. We gooien onze laatste 400 nokjes in de tank, want de Zweedse grens is niet meer ver. We gaan bij Os de 28 op. Ook hier liggen regelmatig schapen op de weg. Bij een rustplaats proberen we een wandelpad naar een meer te vinden maar dat lukt niet. We rijden door een lichtglooiend landschap op zo’n 700 m hoogte met in de verte links en rechts hoge bergtoppen met sneeuw erop. Opvallend is hier het gelige mos dat de grond bedekt tussen de berken en naaldbomen. Vanaf de brug bij de Isterfossen (een hele brede stroomversnelling) zien we een grote groep Brilduikers. Om 16.00 uur stoppen we tenslotte bij een mooie parking met aanlegsteiger, die wat verder van de weg af ligt. Ondanks de bewolking is de temperatuur tegen 22.00 uur nog steeds boven de 20°; het schemert dus de muggen vallen aan en buiten zitten is er niet meer bij.

Maandag 7 juli 2014.Rena – Elverum – Kongsvinger – Morakulien (grens N/S).

We hebben vannacht terecht de klamboe opgehangen, maar we worden toch regelmatig door het gezoem uit de slaap gehouden. Zo komen we er pas om 10.00 uur uit, logisch toch? Het is wat bewolkt maar de zon schijnt. Pas na elven dus op weg. We gaan eerst in de richting vanÅkrestrømmen; een heel aardige weg. We passeren het Storsjøen, een langgerekt (stuw-)meer en daarna gaat het langs de rivier de Rena, tot aan het dorp met die naam. Daar draaien we dan weg 3 op. In Elverum steken we de rivier over naar de 2, een vrij drukke weg met veel vrachtverkeer. In de buurt van Kirkenær krijgen we een gigantische wolkbreuk op ons dak. Ook hier weer massa’s lupines en wilgenroosjes langs de weg. Net na Kongsvinger dan eindelijk BINGO! Onze 1e eland! Links in de greppel van deze best drukke weg, ( terwijl we zelf met een vaartje van 80 km/uur rijden) loopt ze snel het bos in. Afremmen is er niet bij; te veel verkeer achter ons….. De vlug gemaakte foto is slecht, maar ze staat er op! Net over de grens in Zweden stoppen we op een grote mixparking met veel campers. Het blijft nog regenen tot een uur of negen, zodat we pas na het eten een rondje lopen. De temperatuur is nog steeds ver boven de 20. We bekijken het vredesmonument aan de overkant en kopen een ijsje in het winkeltje bij het tankstation. Ook hier, net als in alle supermarkten trouwens, een grote hoeveelheid aan zoetwaren en snacks. En…de inmiddels bekende schep-snoep bakken. Hopelijk is het weer morgen droog, want we hebben een mooie wandeling in gedachten, zo’n kilometer of 50 verder op.

Dinsdag 8 juli 2014 Noors/Zweedse grens – Glaskogens NR – Sandaholm (Järnsjön).

Jaa! Gelukkig de zon schijnt en de temperatuur loopt al snel op. In Charlottenberg doen we boodschappen bij een LIDL in een spiksplinternieuw winkelcentrum. Eerst naar Sulvik en dan ca 12 km over een vrij harde zandweg naar Glaskogens naturreservaat. Om twaalf uur zijn we bij de camping van Lenungshammar. We kunnen ons “husmobil” daar parkeren en huren een kano voor 6 uur. We maken een picknick klaar en gaan de kano ophalen. Die staat op een tweewielig onderstel en moeten we een eindje verder bij een steigertje te water laten. Zoals gezegd is het heerlijk weer, het waait nauwelijks en zo peddelen we op ons gemak over het meer. Nestelende meeuwen zitten op uit het water stekende rotsblokken. Ze protesteren als wij langs komen. We moeten bukkend onder de brug door en komen dan via een smalle doorgang op een groter meer met talloze eilanden erin. We zien eenden, sternen en drieteenmeeuwen. Het is een heerlijk tochtje! Terug van het kanoën rijden we door richting Ärjang. Onze navigator stuurt ons opnieuw over een onverharde 7 km lange hult-en-bult weg en daarna nog eens 12 km idem dito. Dan komen we aan de E18 en zoeken de camperplaats/camping in Sandaholm op. Daar krijgen we voor SEK105 (inclusief WIFI) een mooi plekje direct tegen het heel grote Järnsjönmeer. Deze camping wordt door een Nederlandse familie gerund. We krijgen een kaartje mee van een wandeling vlakbij. Die kunnen we morgen gaan doen. We installeren ons, luifeltje uit en stoeltjes buiten. Later gaat Nart nog een eindje zwemmen om af te koelen in het kniediepe water. s’ Avonds blijkt er goede internetverbinding te zijn. (We kijken via Radio1 webcam). We zien in ieder geval dat Brazilië wordt afgedroogd door Duitsland. Dus we blijven hier nog een dagje om ook de wedstrijd van Nederland te bekijken.

Woensdag 9 juli 2014. Sandaholm.

We besluiten vandaag hier te blijven. Het weer is opnieuw zomers. Weliswaar schuiven er af en toe wolken voorbij, maar dat is alleen maar gunstig, het wordt zo iets minder heet.

De misère met de Reismee-weblog wordt nu duidelijk. Het externe datacentrum heeft een stroomstoring gehad en het een en ander is daar niet goed geregeld. Daardoor zijn er veel data kwijt geraakt. Intussen zijn ze bij een andere serviceverlener en proberen het een en ander te redden. Ik moet op een formulier melden dat het blog van onze huidige en eerdere reizen foetsie zijn. Hopelijk kunnen ze het een en ander nog redden…. Om kwart over twee beginnen we aan de wandeling, die we gisteren hier op de camping kregen. Deze begint aan de overkant van de weg tegenover de campingingang. De hele route gaat over brede grintwegen. Eerst nog tussen enige huizen en tuinen door, dan stijgend het bos in, in de richting van een groot meer. Even stijgt het fiks, dan gaat alles over slechts licht geaccidenteerd terrein. Onderweg maak ik wat foto’s van de bloemen, de kleine rode bessen, enkele vlinders en een Grote bonte specht . Overal hangt de sterke amandelgeur van de witte moerasspirea. We steken een klein beekje over en even later staan we hoog boven een, door dichte bossen op steile hellingen omzoomd, meer. Na een uur wandelen zijn we op het verste punt en dan dalen we geleidelijk weer af. We passeren een schietbaan en een dorpje met grote houten huizen. We zien er een eekhoorn het pad en een wei over steken. Om 16.30 steken we de E18 over en lopen via een fiets/wandelpad en het campingterrein terug naar de camper. Alles bij elkaar een heel aardige wandeling van 11 km. Uiteraard zitten we nog lang buiten.

Donderdag 10 juli 2014. Sandaholm – Säffle – Håverud – Ljungskile.

Al weer warm weer…vroeg er uit en lekker buiten onder de luifel ontbijten. Onze buren zitten al op ons mooie plekje te azen als we aanstalten maken om te vertrekken. We gaan in Säffle boodschappen doen en tanken. Dan gaat het over de E34 langs het grote Vänern-meer. Het is snoeiheet in de camper, over de 40 °. We zijn blij als we op een parking een picknicktafel in de schaduw vinden. Als we verder gaan, brandt de koelvloeistofwaarschuwing op het dashboard. We vullen aan met water. Via een tip van een infobord rijden we nu naar het plaatsje Håverud enkele kilometers naar het westen. Daar kruisen een spoorlijn, de gewone weg en een kanaaltje boven een beek elkaar op hetzelfde punt. Een heel apart gezicht. In de souvenirwinkel beneden aan het meer vindt Nart eindelijk een t-shirt en kopen we wat andere kleinigheidjes voor de kleinkinderen. Weer op weg naar boven zien we 3 jachten en een kano over het aquaduct varen, waarin de waterhoogte met sluizen wordt geregeld. Het is passen en meten, de grotere boten gaan er maar net door. Dan gaan we weer door over de snelweg richting Göteborg. Om 17.00 uur stoppen we in Ljungskile op een grote mixparking aan een meer, een tankstation en een winkeltje. Eerst maar even de benen strekken en een wandelingetje langs dat meer. Opvallend zijn de vele frambozen langs het pad. Verder veel Moerasspirea en Wilgenroosjes. Op de groene parking (met speeltoestellen en veel zitjes), struinen massa’s Kauwen rond. Vandaag geen kooktoestanden…een uitgebreide salade is voldoende.

Vrijdag 11 juli 2014 Ljungskile – Stora Delsjön – NR Sandsjöbacka – Borrå Skåra.

We gaan allereerst naar het Stora Delsjön (meer), dat ten oosten van Götenborg ligt. We parkeren op een van de grote parkings en zoeken de earthcache met het thema “Quarts”. Dat levert een aardig wandelingetje op. De cache gaat om een bepaalde steen. Daar heeft de natuur een soort runentekens in achtergelaten. Wij bekijken voor we verder rijden nog even de badgasten aan het meer. Er liggen vlonders in het water waar mensen op liggen te zonnen en kinderen van af duiken. Het is er erg druk op deze opnieuw hete dag. Dan stappen wij weer op; bij het attractiepark van Göteborg gaan we de snelweg weer op richting Malmö. Bij een parking aan de E6 picknicken we en doen van af daar een rondje van 2,5 km door het Natur Reservat Sandsjöbacka. Diverse keren gaat het via houten planken door drassig terrein en via klautertrapjes over draadwerk. Na de wandeling weer verder. Door een verkeerd ingeven coördinaat komen we toevallig bij het mooie kerkje met apart staande klokkentoren van Stråvalla kyrka. De cijfers worden gecorrigeerd en even later komen we bij de earthcache van Borrås Skåra. We zetten de camper op een kleine parking, waar al een Duits campertje staat. Dan lopen we naar een bospaadje en klimmen omhoog naar een smalle kloof. Achter in die kloof hangt een flinke kei op een meter hoogte ingeklemd. Hoe is die daar gekomen? Van boven af erin gevallen kan niet, omdat de kloof naar boven toe smaller is. Mogelijk is hij van een hardere steenssoort dan de rest en is niet weg geërodeerd toen deze kloof ontstond. We lopen naar de camper terug en zien dan op de achterkant van de Hamburgse camperbus een travelbug zitten. Genoeg aanleiding voor een praatje. Eerst over geocaching en wat later blijkt dat deze twee gisteren in Håverud over dat aquaduct peddelden. En dat Nart ze daarbij heeft gefotografeerd! Uiteraard worden de foto’s over gezet op een SDkaartje van hun. Over toeval gesproken! Wij blijven hier vannacht en de het Hamburgse stel gaat door. Wat een rust hier in tegenstelling tot gisteren toen we toch steeds het verkeer in de verte hoorden.

Zaterdag 12 juli 2014. Borrås Skåra - Ullared –Glommen – Falkenberg - Steninge.

Om 9.45 rijden we weg. Het was hier zó rustig, totdat de Duitse camper, die gisteravond laat ons gezelschap kwam houden, van morgen om half 10 zijn generator aanzette. Om 10 uur slaan we van de E6 af bij Varberg. Het gaat 23 km landinwaarts naar het winkelcomplex “Ullarud” in het dorpje van die zelfde naam. We kregen de tip van Wim en Mattie om hier te gaan kijken. Opmerkelijk dat ze dit hier in niemandsland hebben neergezet èn dat er zoveel volk op af komt. Het is er razend druk: duizenden auto’s en honderden campers op aangewezen parkings. Mensen komen met karren vol en 3 meter lange kassabonnen weer naar buiten. Het hele centrum is zo ongeveer 4 keer Ikea-groot! We lopen er een uurtje rond en hebben dan nog niet alles gezien, maar wel een mandje vol met van alles en nog wat en inderdaad tegen spotprijzen. Wat souvenirtjes, nuttige hebbedingetjes en gewone boodschappen. Het is te mooi weer om lang binnen te zijn. Tussen gele korenvelden door rijden we naar Glommen aan de kust. Daar is een hardloopwedstrijd aan de gang bij dit hete weer van ca 30°C? Verder staat er een kermis en stands met waanzinnige hoeveelheden snoepgoed. Wij gaan eerst bij een grote steen aan zee kijken, die in de oude tijd werd gebruikt als navigatiebaken op zee. (Tevens is het een Earth Geo-cache.) 15.00 rijden we weg uit Glommen. We tanken in Falkenberg en ik doe bij de LIDL nog wat laatste inkopen. Bij de Mc Donalds daar internetten we even… nog steeds geen REISMEE… (ik geef het op) en lezen en beantwoorden wat mail en berichten Carolien wanneer we in Vaerlöse denken aan te komen. De volgende stop is bij het Stensjöstrands Natuur Reservaat. We wandelen een eindje langs zee af en vinden de plek van weer een Earth-cache Daar zouden we een of meerdere “potholes” moeten kunnen zien, maar op de aangegeven plek vinden we wel een kudde schapen en wat hoge rotspartijen, maar geen “potholes”. We parkeren wat later een eindje verder, omdat we in het NR niet mogen overnachten. Daar vinden we een plekje naast een andere camper. ’s Avonds (net als de zon in karmijnrood licht heel langzaam in de zee zakt) kunnen we de troostfinale Brazilië-Nederland zien, die Nederland wint.

Zondag 13 juli 2014 Steninge - Helsingborg

Vannacht is het flink beginnen te regenen en dat doet het nog steeds als we wegrijden. De lucht is compleet grauw en grijs…wat een omslag. De E6 weer op; het is geen weer om links of rechts zijweggetjes te pakken. Nog ongeveer 100 km tot aan de veerboot Helsingborg – Helsingør.

We passeren Halmstad en een eindje verder doen we een rastplats met “Tömning Latrin” aan om de toilet leeg te kieperen. We blijven hier wat langer, het regent toch en lunchen er meteen.

We besluiten naar een camperparking net ten zuiden van Helsingborg te gaan bij Råå. Aan de overkant van het Kattegatt is Denemarken te zien, zelfs in dit grijze weer. Tegen 4 uur wordt het eindelijk droog en maken we een ommetje door dit heel aardige vissersdorp. Eerst gaat het langs de grote jachthaven (voor kleine boten dus), dan langs een krom kanaal dat door het dorp loopt. Aan beide zijden van dit kanaal liggen wat grotere boten. We steken de brug over dit kanaal over en kijken ook bij de diverse gebouwtjes van de vissershaven zelf. .Een leuke wandeling! En een prima overnachtingsplek. Er zijn divers kite-surfers aan de gang en vanuit de camper kunnen we ze bekijken. Morgen dan de oversteek en op bezoek bij Carolien en Jannik.

Maandag 14 juli 2014 Råå – Helsingborg (S) – Helsingør (DK) - Værløse.

Via een LIDL in Helsingborg rijden we naar de veerhaven, kopen daar een combiticket (naar Helsingør en van Rødby naar Puttgarden. 10.20 uur gaan we aan boord en om 10.40 uur gaan weer af. Denemarken dus. In de stiefregen rijden we dan naar Værløse, waar we eerst een earthcache bezoeken bij een zwerfkei in het centrum. Inmiddels is het dan weer droog. Dan gaan we naar Narts nicht Carolien, haar man Jannik en hun zoon Jack. Daar wordt uitvoerig bij gekletst over 1001 zaken. Stralend middelpunt is uiteraard Jack. In het begin nog wat verlegen met die vreemd sprekende familie van ver, maar al snel komt hij los. Carolien is in verwachting van “no 2”, zoals ze het zelf uitdrukt. Jannik heeft recent een fikse operatie achter de rug, dus laat die ’s middags verstek gaan bij een ommetje van zo’n 5 km. Via moerassig gebied naar een zwemmeertje en via een andere weg langs padvinderhutten weer terug. Net als we de wandeling afgerond hebben, begint het te plenzen. ’s Avonds eten we met hen mee en maken het niet al te laat.

Dinsdag 15-07-2014. Værløse - Rødby (DK) - Puttgarden (D) – Wildeshausen.

‘s Morgens nemen we afscheid van Carolien, Jannik en Jack en stappen net na 9.00 uur op. Het gaat richting het veer in Rødby. Onderweg op het eilandje Farø kunnen we het vuil water kwijt.

Om 11:30 checken we in voor de boot van Rødby naar Puttgarden. Het is druk! De 1e boot gaat zonder ons weg. Om 12.20 uur kunnen we de boot op, waar we het bovendek opzoeken. Veel is er bij deze oversteek niet te zien: slechts enkele zeilschepen en wat vrachtschepen in de verte. n.

Om 13.15 uur gaan we de boot af en rijden naar de A1. Van half twee tot twee pauzeren we op Rastplatz Ostseeblick, die zo te zien vrij nieuw is (net voor Heiligenhafen). We stoppen voor de theepauze op Hamburg Stillhorn Westseite. Deze Rastplatz staat vol met vrachtwagens. Maar op het eind vinden we nog een vrij plekje. Om 17.30. komen we op de camperplaats in Wildeshausen aan. Genoeg voor vandaag; het is aardig warm! Na een kop thee lopen we het centrum in. Net voor sluitingstijd vindt Nart nog een paar Rieker schoenen. Die oude wil je caissière wel voor mij “entsorgen”. Een aantal gebouwen in Wildeshausen zijn de moeite waard: het Rathaus, de evangelische Kirche, die uit 850 stamt, met belendende gebouwen en een grote uitspanning in een park. Om half 8 zijn we bij de camper teruk. Het is buiten nog lekker en de voorspellingen zijn voor de komende dagen zijn prima.

Woensdag 16-07-2014. Wildeshausen (D) – Waalre (NL).

Met 9571km op de teller vertrekken we al om 8:30. We doen eerst wat inkopen bij de LIDL in Wildeshausen en tanken daar. De temperatuur loopt al gauw op. Het gaat helemaal over de autobaan. De Nederlandse grens bij Venlo: 12.58 uur. Na 9905 km komen we om 13.30 thuis aan. Het terras achter is compleet overwoekerd door wijnranken en lange kiwitakken. Allerlei onkruid groeit tussen de tegels en de stenen. Na de late lunch beginnen we de camper leeg te halen, bellen de familie dat we thuis zijn èn beginnen al vast te wennen.

De Noordkaap bereikt

Zaterdag 14 juni 2014 Lakselv voorbij….

Precies een maand zijn we nu op pad en we hebben al zo veel gezien dat het veel langer lijkt. Was het gisteren een dag van veel kilometers rijden, vandaag is het een wandeldag. We beginnen met de wandeling vanaf de parking waar we hebben overnacht. Het is vooral een geologische wandeling. Langs de gemarkeerde route staan een heleboel informatiepanelen. Het gaat om bijzonderheden over het gesteente, wanneer en hoe het hier terecht is gekomen en hoe oud het is. Een leerzame en mooie tocht, waarbij de terugroute vlak langs het water loopt en uitzicht geeft op het Porsangerfjord. Onderweg is een schuilhut waar je je in een logboek kunt registreren als bezoeker. Na twee uur is het rondje klaar en rijden we naar Lakselv, dat aan het hoofd van het grote Porsangerfjord ligt. Het is een verkeersknooppunt want het ligt op de route Alta – Kirkenes die kruist met Inari(F) – Noordkaap, compleet met vliegveld, hotels, winkels en camping. De stad is officieel 3-talig: Fins, Samisch en Noors. We doen er boodschappen en proberen een internetpunt te vinden. Dat laatste lukt helaas niet. Zo’n 10 km in noordelijke richting aan de E6 eten we een hapje op een parkeerplaats met riant uitzicht. In de tussentijd stoppen er twee volle touringcars met toeristen die hier even een foto/rook/plaspauze houden. Ja we zitten nu echt op de route naar de Noordkaap! Nog 180 km. Een eindje verder ligt het Nationale Park Stabbursnes. Volgens de info uit onze gidsen zijn er mooie wandelingen te maken. Dan doen we dan ook. We kijken even rond in het bezoekerscentrum en krijgen een foldertje waarin een van de wandelingen wordt beschreven. We hoeven alleen maar de rode paaltjes te volgen. De wandeling is zo’n 8 km en loopt door een zeer afwisselend en mooi gebied. Hoog boven het fjord is het uitzicht op deze zonnige dag natuurlijk schitterend. We zien verschillende keren in de verre verte regenbogen. We passeren een vogelkijkhut en zien van alles op het terrein voor ons. Er ligt een prachtig mooi rendier met groot gewei in het gras. Verderop zien we ganzen, allerlei eenden en twee keer een zeearend. Na de theepauze rijden we 15 km door naar de afslag naar Kolvik en een parkeerplaats waar de zgn. versteende trollen van Trollholmsundet te zien zijn. De plek is ook geschikt om te overnachten; er staat 1 Duitse camper. Het is nog een aardig eindje lopen naar de trollen, dus dat doen we morgen. Ondertussen staan we boven een mooi stukje “wetlands” waar we lange tijd Tureluurs en een Smient observeren. Vandaag dus maar 60 kilometer verder, maar met recht een vogel/wandeldag.

Zondag 15 juni 2014 Mageroya- Honingsväg – Knivskjelodden

Vanmorgen maken we dus eerst de wandeling naar de versteende trollen. Het verhaal gaat dat de trollen niet op tijd onder de grond waren voordat de zon op kwam en daarom in steen veranderden. Het is dik een kwartier lopen er naar toe en er staat een stevige frisse wind. De foto’s spreken voor zich. Dan gaan we onze route vervolgen; terug naar de E6 waar we de afslag bij Olderfjord nemen. De E69 naar het eiland Mageroya en Nordkapp. Het gaat door de 7 kilometer lange tunnel die het vaste land met het eiland verbindt. Hoofdplaats op het eiland is Honingsväg, gelegen in een beschutte baai aan de zuidkant en aanleg plaats voor grote cruiseschepen en de Hurtigrute. We kijken er even rond in de haven en proberen te internetten bij het toeristenkantoor, maar de computer daar is buiten werking. Dan rijden we door; nog 30 km en we zijn bij het eindpunt. We rijden door een kaal en verlaten landschap met grote sneeuw/ijsvlaktes. We krijgen allerlei weertypes voor de kiezen: regen, hagel, natte sneeuw, storm, zon en regenbogen. We stoppen op de parking waar je een tocht kunt maken naar het echte noordelijkste punt: Knivkjelodden. Dit punt is alleen te voet bereikbaar en is 18 km heen en terug. Gezien het barre weer en de dikke sneeuwlagen die er hier nog liggen gaan we die wandeling nu niet maken. We overnachten op de parking en hopen dat het weer morgen beter en stabieler is. Nart waagt zich nog wel even een eindje de vlakte op om het terrein wat te verkennen, maar is al snel terug. Het waait te hard en af en toe zak je een halve meter in de sneeuw weg. Bovendien zijn er grote waterpartijen waar je door heen moet waden…Wat later op de avond waait er weer een heftige sneeuwstorm…gelukkig hebben we ons kacheltje!!

16-06-2014 Vandaag bereiken we de Noordkaap!!!

Over de grens naar Noorwegen.

Zondag 8 juni 2014. Napapiiri – Sodankylä – Vuotso - Ivalo.

Om kwart voor een Finse tijd (een uur later, wat we gisteren nog niet in de gaten hadden!) vertrekken we.

Het is wat koeler, bewolkt met af en toe een buitje. Voor vertrek heb ik nog even Reismee bij gewerkt en hebben we nog naar een cache gezocht hier vlak bij; helaas niet gevonden. Jammer want het zou onze eerste in Finland zijn geweest. Onderweg valt Potkuri Parki (wegrestaurant) op door een sleerijdende vrouwelijke trol voor de deur. Er zijn ’s winters treksleetjes te huur, begrijpen we.Net voor Sodankylä lunchen we. Naderhand kijken we in dit dorp even bij de Vanha Kirkkon. Omdat er op deze pinksterdag een dienst aan de gang is, kunnen we nu niet binnen in de kerk rond kijken. Op het eind van het dorp tanken we nog maar even. We passeren het ene (stuw)meer na het andere. Net voor Vuotso gaan we een parking op voor de theepauze. De zon schijnt weer. Vervolgens lopen we een breed pad op de woestenij in. Helemaal op ons gemak zijn we niet in deze wildernis. Op verkeersgeruis na hoor je hier absoluut niets. Nart fotografeert er enkele aparte planten. Als we door rijden komen we steeds vaker kale vlaktes tegen tussen de bossen. De bomen zijn kleiner en minder dik gezaaid. We maken een rondje door Saariselkä, waarbij in een scherpe bocht, door een niet goed afgesloten koelkastdeur, de pot met Rote Grütze naar buiten komt zeilen: de helft van de inhoud gaat over de vloer. Ik maak de boel zo goed mogelijk schoon en spoel het matje provisorisch af. Tot nu toe zagen we ze alleen nog maar op de waarschuwingsborden maar nu toch echt: de eerste rendieren langs de kant van de weg. Dat gaat zo onverwacht, dat Nart er geen foto van heeft gemaakt. Ja, met een vaartje van 90 km suis je ze voorbij. In Ivalo zoeken we de rivier Ivalojoki op. We gaan er staan bij een pad naar een strandje en bij een soort wasplaats met een enorme wringer. Later komt er een gezin een vloerkleedje uitwassen! Wat later doe ik dan het zelfde met ons nog niet zo schone matje. Op grote balken kun je de uitgewassen spullen laten drogen. De zon blijft uren lang vlak boven de horizon schuiven……

Maandag 9 juni 2014 Inari – Inari(järvi) – Neiden(Noorwegen)

Vandaag dan echt op safari…. Een stukje rijden we nog over weg 4, maar voorbij Inari slaan we af om via weg 971 zo’n 130 km langs het Inarimeer naar Kirkenes (Noorwegen) te rijden. Dit is een smallere weg, zonder middenstreep en wat minder onderhouden. Er zijn wel veel parkeerplaatsen langs de route zodat we geregeld een stop kunnen maken. Het verwondert ons dat zo ver noordwaarts nog zoveel bomen groeien. Er zijn ook grote kale vlaktes met lage begroeiing. We houden een slakkengangetje aan, dan kun je beter alles zien links en rechts. In Inari hebben we nog eens getankt; hier moet je aangeven voor welk bedrag je wilt. Het is dus een gok eigenlijk hoeveel er in past. In Noorwegen is de Diesel 1,80 euro per liter! We hopen vlak voor de grens nog eens vol te kunnen gooien. Het is een fantastische rit! De zon schijnt en het landschap is boeiend. We zien en fotograferen rendieren en prachtige meren met begroeide eilandjes erin. Het verveelt geen moment. We passeren een stuk waarbij het lijkt of we door een duingebied rijden; af en toe ligt de weg hoog boven het water en een anderen keer rijden we op gelijke hoogte. Als we denken een rustig plekje te hebben gevonden om een tijdje rond te wandelen, draaien we snel weer terug naar de weg…hele zwermen muggen liggen op de loer om ons te pakken! Näätämö is het laatste gehucht voor de Noorse grens. Een café, een winkeltje en een benzinepomp; meer is het niet. Hier willen we de laatste druppels Finse Diesel kopen….helaas…ik denk er nog voor 20 euro bij te kunnen proppen, maar bij €14 stroomt ie over…… Ja, dat heb je dan als je spaarzaam wilt zijn…. We verlaten nu Fins Lapland en komen Noors Finmark in. Bij de grens is het ook nog even spannend….we hebben meer wijn bij ons dan is toe gestaan. Je mag maar 3 liter (per persoon?) invoeren. (Met dank aan Abe die dat ons per sms liet weten).Maar er staat niemand, zelfs de paspoorten worden niet gecontroleerd, er hangen alleen camera’s. Verderop staat een verlaten(?) douanehuisje. Bij de afslag naar Kirkenes (43 km) ligt Neiden. Hier stroomt de Neidenelva via een serie stroomversnellingen vanuit het Finse Inarimeer in de Varangerfjord (Barentszee!). Net na de brug is een rustig parkeerplaatsje, waar we stoppen. In eerste instantie om de woeste waterval te bekijken die hier onder de brug door dendert, wat later besluiten we hier te overnachten. Het schijnt dat de zalmen hier ’s zomers tegen de stroomversnellingen op springen; dat moet een spectaculair gezicht zijn. We zien ze nu niet; wel zijn er een aantal vissers met dikke lijnen aan het hengelen.

Dinsdag 10 juni 2014. Langs de Varangerfjord naar Kirkenes v.v. en door richting Bugoynes.

Ja, de 4000 km grens is al gepasseerd. We rijden naar Kirkenes, de laatste stad voor de Russische grens en de eindhalte van de E6 en de Kustexpres (Hurtigrute), die elke ochtend in Bergen vertrekt, dag en nacht door vaart en na 7 dagen in Kirkenes arriveert. De stad heeft tijdens de 2^e wereldoorlog er flink van langs gekregen en werd compleet gebombardeerd en platgebrand door zowel de Russen als de Duitsers, vanwege de strategische ligging. Aan de 2 talige straatnaambordjes is te zien dat er tegenwoordig veel Russen wonen. Vlak voor Kirkenes ligt een militaire basis en langs de weg staan waarschuwingsborden. We bekijken er de haven en zoeken een pinautomaat voor de nodige Noorse Kronen. Er is een camperplaats maar we hebben geen zin hier te blijven en maken alleen gebruik van de loos-service en dus rijden we terug langs het schitterende Varangerfjord, waarbij we diverse stops maken om van het uitzicht te genieten. Net voor Neiden zoeken we nog even naar het piepkleine en enige orthodoxe kerkje dat Noorwegen rijk is. We kunnen er niet parkeren, dus maken we alleen een foto. Dan gaat het door over de E6, de langste weg door Noorwegen. We zien op de borden dat het alleen al tot Narvik dik 1000 km is. Inmiddels zijn de bergen hoger geworden, hier en daar bedekt met sneeuwresten en zien we vaker mosvlaktes er tussen. Om 15.45 uur stoppen we net iets verder dan de afslag naar Bugøynes op een parking met een weids uitzicht over het Varangerfjord. In de verte zijn sneeuwvelden aaneengesloten. Tot na vijven wandelen we over een pad,dat over een kleurrijke keienvlakte gaat richting het water. We zien er laag struikgewas, miniberkjes, heel kleine roze bloempjes en wat grotere witte met een geel hart. Er struint een Bontbekplevier rond, die ons waarschuwt, dat hij er ook is. Op de terugweg zien we hem nog eens. Wat een geweldige plek is dit!

Door naar Finland

Donderdag 5 juni 2014. 3000km….door naar Jävre.

Met precies 3000 km op de teller rijden we om 10.15 weg. Het weer is compleet omgeslagen: de lucht strak blauw. Gisteravond zakte de temperatuur tot maar 16 graden. Bij de Mc Donalds in Umeå wil ik Reismee bijwerken, maar er worden maar 8 foto’s doorgestuurd, het verhaal gaat er nog wel op. Het is te warm om lang in de stilstaande camper te zitten, dus we rijden door. Morgen nog maar weer ergens een poging wagen. We lunchen aan een picknick tafel bij de rastplats Sävar. Er staan massa’s infoborden met een verslag van de strijd die hier is gestreden tussen de Zweden en de Russen in de Napoleontische tijd. We helpen daar nog even drie vrouwen bij het zoeken naar een cache bij een bruggetje, tevergeefs. De route gaat verder door een niet erg gevarieerd gebied met veel jong bos. We komen regelmatig weer uitlopers van de fjorden tegen. Nart fotografeert maar wat bushokjes en verkeersborden. We komen Skellefteå voorbij. Dan gaat het een tijd door open landschap, het bos is nagenoeg weg langs deze 4-baansweg. Tenslotte stoppen we om 16.30 uur in Jävre, nog een kleine 200 kilometer en we zijn aan het noordelijkste puntje van de Botnische Golf. Op een mooi, groot veld bij een lagune met zicht op zee en een haventje staan al verschillende campers en caravans. We lopen een rondje langs de waterkant, een vuurtoren, kleine hutjes en een jeu de boulesbaan. Tot Narts vreugde vliegt er ook nog het een en ander rond: boerenzwaluwen,wilde eend, strandloper, kramsvogels, witte kwikstaarten, tapuiten en graspiepers. Tot laat op de avond rijden er nog passanten het terrein op voor een overnachtingsplekje.

Vrijdag 6 juni 2014. Nationale feestdag ( Flaggans dag) Jävre – Öjeby Kyrke (Piteå) – Kyrkstad Gammelstad (Luleå) – rastplats Keräsjoki.

Aan de overkant is een Ica winkel en daar doen we een paar boodschappen voordat we weer de E4 opdraaien. We rijden naar de Öjeby Kyrke vlak bij Piteá. Het is de oude dorpskern met een flink aantal oude kerkhuisjes. We bekijken de kerk van binnen; die heeft een fraaie kansel met houtsnijwerk en plafondschilderingen. Als we weg lopen zien we nog even een bruidspaar, dat straks hier trouwt. We wisselen enkele woorden met hun fotograaf. Hij is blij met de ietwat versluierde zon: dat geeft zachtere plaatjes. Terug op de E4…een lange rij oude klassieke auto’s; daar rijden er veel van rond in Zweden. In Luleá zoeken we de McDonalds op en kunnen nu wel de foto’s goed op Reismee zetten. We lezen de reacties…altijd leuk! Vervolgens gaan we naar Gammelstaden Kyrkstad, een vergelijkbare kerk als die in Piteá. Deze staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. De huisjes er om heen zijn nog steeds in particulier bezit. Het is in het openluchtmuseum er naast een drukte van belang. Vandaag is het Flaggans Dag, een nationale feestdag en we kunnen maar amper een parkeerplaatsje vinden. Er is o.a. paardrijden voor de kleintjes, huifkartocht, spelletjes, muziek, dans en er is heel veel volk op af gekomen. Als we een tijd hebben genoten van het plaatselijke zangkoor en de dansdemonstratie lopen we naar de kerk. Die wordt op het ogenblik gerestaureerd, de nieuwe houten dakpannen liggen al in stapels klaar. We kunnen helaas niet even binnen kijken. Om 17.00 uur komen we op rastplats Keräsjoki, 10 km voor Haparanda en dus ook voor de Finse grens. Vanaf hier is de kortste weg naar de Noordkaap dik 800 km maar we hebben besloten om via Finland te rijden en ook nog de meest noordelijke punt op het vaste land te gaan bezoeken ( De Noordkaap ligt op een eiland!). Als we toch een maal zo noordelijk zijn….We lopen achter de parking een rondje over een stukje van de oude rijksweg, die door de moderne E4 verdrongen is. Infoborden vertellen over de honderden jaren oude boogbruggetjes, die hier deze oude weg nog ondersteunen. We zien er mooie bloemetjes en grote zwermen muggen….Morgen dus de grens over naar Finland.

Zaterdag 7 juni 2014. Keräsjoki – Haparanda (S) – Rovaniemi (FIN) – Napapiiri (poolcirkel).

Rond een uur of drie (de zon schijnt nog steeds of al weer) hebben we tabak van al die lastig zoemende en bijtende muggen. Van de Citronella trekken ze zich niks aan. We halen alsnog de klambu tevoorschijn en maken in ieder geval de slaapplaats muggenvrij. We kunnen dan ongestoord verder slapen. Om 10.00 uur na ontbijt en de nodige platte muggen, zijn we klaar voor vertrek. We zien dat er voor in de camper nog massa’s muggen zitten. Hier komen ze dus ergens naar binnen!

Om half elf kijken we even bij de grensrivier in Haparanda. Aan de overkant ligt Tornio. Na 3467 km gaan we Finland in. We doen uitvoerig de weekendboodschappen bij…juist een LIDL. De euro’s worden weer te voorschijn gehaald. Om 12 uur verlaten we de snelweg voor een 2-baansweg( E75) noordwaarts. Het jonge bos bestaat hier vrijwel alleen uit berken en sparren. We pauzeren we bij een Rieska-Paikka (bakker annex snackbar) aan een meer. Er staan tegen de bossen aan grote hoeveelheden gele bolvormige bloemen in de ondiepe greppels naast de weg: Trollius. In Rovaniemi lopen we een ronde door het hypermoderne stadcentrum. Helaas is het toeristenbureau op zaterdag dicht. Er zijn opvallend veel kroegen. Vervolgens rijden we door naar Santa Village, meteen ook de poolcirkel (Napapiiri). Er worden foto’s gemaakt en we sturen een kaartje naar ons ma, met speciale postzegel en stempel, en bekijken de dure souvenirwinkels, het informatiekantoor en het speciale postkantoor waar je een brief kunt maken met Santa Claus als afzender. Er is een hotel en vakantiehuisjes en kinderen kunnen Santa Claus ontmoeten. Er wordt zo te zien nog veel bij gebouwd. We parkeren voor de nacht wat verder naar achteren. De temperatuur (in de schaduw!) loopt nu op tot 29,5°C! Op de poolcirkel, wie verwacht dat nu? We gaan in de schaduw van de camper zitten met een drankje. Een Nederlandse buurman komt af en toe zijn nood zingen: Hij is via Noorwegen naar de Noordkaap gereden en nu weer op de weg terug. Welk een rommel het in Noorwegen is, dat er misschien wel “allmansvehen” zijn, maar overal verbodsbordjes voor campers staan, dat zijn camper in een tunnel helemaal onder het stof is komen te zitten! Enz enz. Tot onze niet geringe verbazing is hij zichzelf er van bewust dat hij aan het zeuren is! Hij gaat gelukkig de andere kant op. Om zes uur, als de lucht wat begint te betrekken, loopt Nart nog een rondje door het bos. Dat is niet heel erg bijzonder. Via een weg door een villawijk gaat het naar een andere pad en in een grote boog weer terug. Onderweg ziet hij grote zeer vezelige uitwerpselen, van een eland misschien? Ook ziet hij een grote haas , die zich zeer geduldig laat fotograferen. Net op tijd voor een flinke onweersbui, compleet met regenboog is hij weer terug Ik heb ondertussen in het chauffeursgedeelte van de camper muskietengaas op gehangen. Om 22.00 uur is het weer droog en zien we de zon weer. Het blijft een rare gewaarwording dat het niet donker wordt. We zullen er aan moeten wennen voorlopig.

Door naar Finland

Donderdag 5 juni 2014. 3000km….door naar Jävre.

Met precies 3000 km op de teller rijden we om 10.15 weg. Het weer is compleet omgeslagen: de lucht strak blauw. Gisteravond zakte de temperatuur tot maar 16 graden. Bij de Mc Donalds in Umeå wil ik Reismee bijwerken, maar er worden maar 8 foto’s doorgestuurd, het verhaal gaat er nog wel op. Het is te warm om lang in de stilstaande camper te zitten, dus we rijden door. Morgen nog maar weer ergens een poging wagen. We lunchen aan een picknick tafel bij de rastplats Sävar. Er staan massa’s infoborden met een verslag van de strijd die hier is gestreden tussen de Zweden en de Russen in de Napoleontische tijd. We helpen daar nog even drie vrouwen bij het zoeken naar een cache bij een bruggetje, tevergeefs. De route gaat verder door een niet erg gevarieerd gebied met veel jong bos. We komen regelmatig weer uitlopers van de fjorden tegen. Nart fotografeert maar wat bushokjes en verkeersborden. We komen Skellefteå voorbij. Dan gaat het een tijd door open landschap, het bos is nagenoeg weg langs deze 4-baansweg. Tenslotte stoppen we om 16.30 uur in Jävre, nog een kleine 200 kilometer en we zijn aan het noordelijkste puntje van de Botnische Golf. Op een mooi, groot veld bij een lagune met zicht op zee en een haventje staan al verschillende campers en caravans. We lopen een rondje langs de waterkant, een vuurtoren, kleine hutjes en een jeu de boulesbaan. Tot Narts vreugde vliegt er ook nog het een en ander rond: boerenzwaluwen,wilde eend, strandloper, kramsvogels, witte kwikstaarten, tapuiten en graspiepers. Tot laat op de avond rijden er nog passanten het terrein op voor een overnachtingsplekje.

Vrijdag 6 juni 2014. Nationale feestdag ( Flaggans dag) Jävre – Öjeby Kyrke (Piteå) – Kyrkstad Gammelstad (Luleå) – rastplats Keräsjoki.

Aan de overkant is een Ica winkel en daar doen we een paar boodschappen voordat we weer de E4 opdraaien. We rijden naar de Öjeby Kyrke vlak bij Piteá. Het is de oude dorpskern met een flink aantal oude kerkhuisjes. We bekijken de kerk van binnen; die heeft een fraaie kansel met houtsnijwerk en plafondschilderingen. Als we weg lopen zien we nog even een bruidspaar, dat straks hier trouwt. We wisselen enkele woorden met hun fotograaf. Hij is blij met de ietwat versluierde zon: dat geeft zachtere plaatjes. Terug op de E4…een lange rij oude klassieke auto’s; daar rijden er veel van rond in Zweden. In Luleá zoeken we de McDonalds op en kunnen nu wel de foto’s goed op Reismee zetten. We lezen de reacties…altijd leuk! Vervolgens gaan we naar Gammelstaden Kyrkstad, een vergelijkbare kerk als die in Piteá. Deze staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. De huisjes er om heen zijn nog steeds in particulier bezit. Het is in het openluchtmuseum er naast een drukte van belang. Vandaag is het Flaggans Dag, een nationale feestdag en we kunnen maar amper een parkeerplaatsje vinden. Er is o.a. paardrijden voor de kleintjes, huifkartocht, spelletjes, muziek, dans en er is heel veel volk op af gekomen. Als we een tijd hebben genoten van het plaatselijke zangkoor en de dansdemonstratie lopen we naar de kerk. Die wordt op het ogenblik gerestaureerd, de nieuwe houten dakpannen liggen al in stapels klaar. We kunnen helaas niet even binnen kijken. Om 17.00 uur komen we op rastplats Keräsjoki, 10 km voor Haparanda en dus ook voor de Finse grens. Vanaf hier is de kortste weg naar de Noordkaap dik 800 km maar we hebben besloten om via Finland te rijden en ook nog de meest noordelijke punt op het vaste land te gaan bezoeken ( De Noordkaap ligt op een eiland!). Als we toch een maal zo noordelijk zijn….We lopen achter de parking een rondje over een stukje van de oude rijksweg, die door de moderne E4 verdrongen is. Infoborden vertellen over de honderden jaren oude boogbruggetjes, die hier deze oude weg nog ondersteunen. We zien er mooie bloemetjes en grote zwermen muggen….Morgen dus de grens over naar Finland.

Zaterdag 7 juni 2014. Keräsjoki – Haparanda (S) – Rovaniemi (FIN) – Napapiiri (poolcirkel).

Rond een uur of drie (de zon schijnt nog steeds of al weer) hebben we tabak van al die lastig zoemende en bijtende muggen. Van de Citronella trekken ze zich niks aan. We halen alsnog de klambu tevoorschijn en maken in ieder geval de slaapplaats muggenvrij. We kunnen dan ongestoord verder slapen. Om 10.00 uur na ontbijt en de nodige platte muggen, zijn we klaar voor vertrek. We zien dat er voor in de camper nog massa’s muggen zitten. Hier komen ze dus ergens naar binnen!

Om half elf kijken we even bij de grensrivier in Haparanda. Aan de overkant ligt Tornio. Na 3467 km gaan we Finland in. We doen uitvoerig de weekendboodschappen bij…juist een LIDL. De euro’s worden weer te voorschijn gehaald. Om 12 uur verlaten we de snelweg voor een 2-baansweg( E75) noordwaarts. Het jonge bos bestaat hier vrijwel alleen uit berken en sparren. We pauzeren we bij een Rieska-Paikka (bakker annex snackbar) aan een meer. Er staan tegen de bossen aan grote hoeveelheden gele bolvormige bloemen in de ondiepe greppels naast de weg: Trollius. In Rovaniemi lopen we een ronde door het hypermoderne stadcentrum. Helaas is het toeristenbureau op zaterdag dicht. Er zijn opvallend veel kroegen. Vervolgens rijden we door naar Santa Village, meteen ook de poolcirkel (Napapiiri). Er worden foto’s gemaakt en we sturen een kaartje naar ons ma, met speciale postzegel en stempel, en bekijken de dure souvenirwinkels, het informatiekantoor en het speciale postkantoor waar je een brief kunt maken met Santa Claus als afzender. Er is een hotel en vakantiehuisjes en kinderen kunnen Santa Claus ontmoeten. Er wordt zo te zien nog veel bij gebouwd. We parkeren voor de nacht wat verder naar achteren. De temperatuur (in de schaduw!) loopt nu op tot 29,5°C! Op de poolcirkel, wie verwacht dat nu? We gaan in de schaduw van de camper zitten met een drankje. Een Nederlandse buurman komt af en toe zijn nood zingen: Hij is via Noorwegen naar de Noordkaap gereden en nu weer op de weg terug. Welk een rommel het in Noorwegen is, dat er misschien wel “allmansvehen” zijn, maar overal verbodsbordjes voor campers staan, dat zijn camper in een tunnel helemaal onder het stof is komen te zitten! Enz enz. Tot onze niet geringe verbazing is hij zichzelf er van bewust dat hij aan het zeuren is! Hij gaat gelukkig de andere kant op. Om zes uur, als de lucht wat begint te betrekken, loopt Nart nog een rondje door het bos. Dat is niet heel erg bijzonder. Via een weg door een villawijk gaat het naar een andere pad en in een grote boog weer terug. Onderweg ziet hij grote zeer vezelige uitwerpselen, van een eland misschien? Ook ziet hij een grote haas , die zich zeer geduldig laat fotograferen. Net op tijd voor een flinke onweersbui, compleet met regenboog is hij weer terug Ik heb ondertussen in het chauffeursgedeelte van de camper muskietengaas op gehangen. Om 22.00 uur is het weer droog en zien we de zon weer. Het blijft een rare gewaarwording dat het niet donker wordt. We zullen er aan moeten wennen voorlopig.

Verder de Botnische Golf langs

Vrijdag 30 mei 2014. Påskallavik – Oskarshamn – Västervik – Valdemarsvik.
Wat een namen allemaal hè? De plaatsen liggen aan de oostkust onder Stockholm. Ook hier liggen een flink aantal fjorden en eilandjes voor de kust. Als we diesel tanken bij een Statoil tankstation met mijn pinpas slaat de pomp tot 2 keer toe af na 295 Zweedse kronen….? Ligt het aan de pas of aan de pomp, dat blijft de vraag. Om 11.15 uur rijden we Oskarshamn in. Aan de haven staan enkele aardige gebouwen. Het is bewolkt vandaag en tegen 12 uur begint het te miezeren. Bij de afslag naar Västervik ligt dode das nummer 3 van deze vakantie langs de weg en wat verder op een ree. Borden waarschuwen ons regelmatig voor overstekend wild. Om 12.30 uur parkeren we in Västervik aan het water en vlak bij het centrum. Dit leuke Västervik ligt aan een groot water dat door “scheren” van de zee wordt afgeschermd. Veel haventjes dus. Er is op het ogenblik aardig wat volk aan de wandel. We komen langs een modeshow bij een kledingboetiek. Op het I-kantoor krijgen we eindelijk de “ Rast-platskartan “ te pakken, uitgave 2013. Die van 2014 is nog niet binnen. Het is een handige kaart van Zweden waar alle rustplaatsen op staan, compleet met aanduiding van toilet, tankstation, picknick en loosplaats. In de diverse havens liggen, naast de standaard jachten, ook enige schitterende houten sloepen. Na wandeling en lunch rijden we richting Piperskärr . Daar gaan we een langgerekt scheereiland(?) op. Dit traject komt geregeld langs het water, gaat heuvel op en af en kronkelt aanhoudend. Veel mooier dan de snelweg, maar natuurlijk ook langzamer. Bij Lofta met zijn grote witte kerk is het nog 1,5 km naar de E22. We stoppen vandaag in Valdemarsvik, een gezellig plekje aan de jachthaven. Er staan al een stuk of 5 campers. We maken een rondje; het is niet heel spectaculair, maar er zijn toch heel aardige plekjes te ontdekken. Bij het Turistbyrå kopen we 5 postkaarten en krijgen een aantal folders om ons hier langer vast te houden. Met een inlogcode proberen we later de WIFI-zone, maar zonder succes. De postzegels kopen we bij een ICA super, waar we veel en groot knäckebröd zien liggen van zo’n 50 cm ø! Naast ons is een Engelsman zeker een half uur bezig om zijn campertje letterlijk waterpas te zetten. Hij rijdt een stuk of tien keer op en af de oprijblokken en meet vervolgens met een grote waterpas of ie al goed staat. Het is een komisch gezicht.

Zaterdag 31 mei 2014 Valdemarsvik – Söderköping – Norrköping - Katrineholm – Sala.
De postkaarten gaan op de bus voor we wegrijden onder een stralende zon. We nemen een route buiten Stockholm om. We komen bij Söderköping een Mac tegen bij een groot winkel-centrum en zonder inlogcode of wat dan ook kunnen we internetten. We lezen de mail en updaten Reismee. Dan door naar Norrköping, waar we door een (naar eigen zeggen) Duracell Bunny van LPG voorzien worden bij een gasvulstation. We zien een groot meer bij Katrineholm . Enkele minuten later staan we aan een zijweg van de E22 voor een earthcache. Die gaat over "kettles", die na de ijstijd door ijsblokken veroorzaakt zijn, pingols zoals ze die bij ons noemen. Twee van die kettles staan droog en de 3e (waar wij heen lopen) lijkt een grote vijver met diverse steigertjes voor bootjes. ‘s Middags steken we het reusachtige meer Hjälmaren over.
Bij Kviksund aan de Mälaren, opnieuw een groot meer en we kijken we of we hier misschien zouden kunnen overnachten. Maar de weg ligt te dicht bij de drukke weg. Het gaat door naar de moderne en grote stad Västerås. De camperplaats daar aan een jachthaven kost SEK200/nacht (meer dan 22 euro), dat doen we niet, en rijden nog wat verder. Net voor Sala stoppen we voor vandaag op een mixparking met toilet en picknickplaatsen.

Zondag 1 juni 2014. Rastplats Evelund – Sala Silvergruva – Gävle.
Ondanks dat we al om 8 uur wakker worden door enthousiaste kinderen in het speeltuintje duurt het tot na tienen voor we vertrekken. We kijken 3 km verderop vlakbij Sala rond op het terrein van de Sala Silvergruva, een oude zilvermijn. Nu is het een toeristische attractie. We zien er diverse gebouwen van het vroegere mijnbedrijf. Uiteraard met mijnschachten. Maar ook de diepe kuilen, waar in de middeleeuwen het zilver in dagbouw werd gedolven. Boven enkele van die putten is nu een avonturenparcours uitgezet met hangbruggen in diverse uitvoeringen hoog boven de gaten in de grond. Overal staan infoborden, die vertellen over de mijnbouw, die schachten en de bedrijfsgebouwen.
We rijden verder via de 56 en passeren een veld met zonnepanelen. Dat hadden we hier zo ver in het noorden niet verwacht. Om een uur komen we op de camperplaats aan de Gavleån in Gävle aan. We zijn nu aan de Botnische Golf. Bij een infobord aan het begin van de stad kunnen we al een plattegrond meenemen. Aan de jachthaven is nog 1 parkeerplaatsje vrij (van de 2) en we staan opnieuw naast Matti en Wim uit Meppel. We zagen ze al eerder in Karlshamn. We buurten lange tijd, gaan dan lunchen alvorens een stadswandeling te maken. Gävle is de oudste stad in Noord-Zweden. De stad brandde enkele malen af en daaraan heeft Gävle nu zijn Esplanade te danken, de tot parkachtige afmetingen verbrede straat tussen het stadhuis en het theater. De wijk er omheen is een gezellige winkelbuurt met grote pleinen, fonteinen, beelden en zithoekjes. We bekijken eerst de zuidelijke oever van de Gävlea het wijkje “Gamle Gefle”, een verzameling zorgvuldig gerenoveerde 18e eeuwse huisjes, waar nu vooral kunstenaars wonen. Tegen vier uur hebben we alles bekeken en gaan bij bij de camper uit de wind en in de zon zitten en buurten met de buren tot half acht over 1001 zaken. Ze hebben naast de nodige tips voor Noord-Zweden ook een boekje voor ons over de het traject Kystriksveien : Steinkjer – Bodø in Noorwegen. Het is vast niet de laatste keer dat we ze tegenkomen; zij gaan ook via de noordelijke route naar de Lofoten. Op het moment dat ik dit verhaal opschrijf (22.55 uur) is het nog steeds hartstikke licht.

Maandag 2 juni 2014 Gävle – Ångersjön – Hudiksvall.
We nemen afscheid van Matti en Wim en rijden eerst naar de Lidl 3 km verder. Opnieuw een stralende dag! We nemen kleinere wegen i.p.v de E4. Hier is wat meer variatie in het landschap.
Voor de lunch en de wc lozen stoppen we bij rastplats Ångersjön, waar we met een Zweeds stel de tafel delen. Na het eten lopen we een rondje vanaf de parking naar twee meren vlakbij. Daar is een hondenzwemstrandje en iets verder een keurig aangelegd strandje met badhok! We zien enkele kraanvogels boven ons over komen. Een half uurtje later zijn we in Hudiksvall, waar we eerst diesel en water tanken en dan de grote parking aan de Kattvikskajen opzoeken. Ik doe eerst een wasje en Nart wandelt wat rond langs de dames en heren hengelaars op de kade voor ons. Tegen vijven maken we dan een rondje door het heel aardige stadje. Ik ga daarna nog wat in de zon zitten lezen terwijl ondertussen de kade steeds voller wordt met vissers. (ik tel er zo een stuk of vijftig). Ze hebben een klein werphengeltje met een stuk of 5 haakjes er aan en gebruiken geen aas. Achter elkaar worden de vissen binnen gehaald en vullen de emmertjes zich. Af en toe staan er twee elkaars lijnen te ontwarren…. Nart vraagt nog even hoe de vissen heten: “Strömajn” en hij maakt er een foto van. Om half elf zitten/staan er nog steeds mannen en vrouwen te vissen. De zon is dan bijna achter de horizon.

Dinsdag 3 juni 2014. Hudicksvall – Hölick – Svartvik.
Tot hier….2654 km gereden. Nog zo’n 1500 kilometer te gaan tot aan de Noordkaap.
Vlak na Hudiksvall gaat er een afslag naar het Hölick Natuurreservaat. Zo rijden we het schiereiland Hornslandet op naar het vissersplaatsje Hölick. Daar wandelen we van elf tot half drie een route uit de wandelgids. Eerst gaat het over de camping en vervolgens de groen-witte tekens achterna door het met bosbesstruiken bezaaide bos in de richting van een grot. Op zich een simpele wandeling op een paar stukjes na die over grote afgeronde keien gaat. Nart daalt even via een gammel laddertje de grot in. Terug op de route raken we na een half uurtje de aanwijzingen kwijt op een keienveld. Zo komen we niet over de hoger gelegen paden met de uitzichtpunten van de Lappmobergen. Het terrein is te wild om zo maar ergens een weg naar boven te proberen. Via oranje stippen komen we bij een minihutje met stookplaats (Lappmohütten), waar we de rood-witte route oppikken, die weer bij de camping uitkomt. Nu gaan we de route in tegenovergestelde richting lopen (eerst langs het water) want we willen toch wel graag naar het mooiste uitzichtpunt. We komen o.a langs een schitterend plekje aan het water met uitzicht, vuurplaats en picknick faciliteiten. Er liggen zelfs aanmaakhoutjes, een aansteker en een bijltje. We eten er de meegebrachte rode pruimen op, terwijl we van het uitzicht genieten. Er zwemmen eenden en om ons heen horen en zien we vogels. Wat een rust hier!
Dan gaat het over een paadje dat met kiezels op een grof keienveld is aangebracht. Zo kun je nog enigszins comfortabel lopen. Na het uiterste oosten van het schiereiland bereikt te hebben lopen we via een pad weer landinwaarts. Maar eerst kijken we nog even op het uitzichtpunt Hornslanduddsberget. In het schuilhutje daar treffen we een Zweedse man, waar we een tijdje mee buurten. Hij was nog pas geleden voor een pianoconcert in België, is in deze buurt opgegroeid en heeft hier een zomerhuisje. Wij moeten ons wel realiseren zegt hij,dat er in het bos hier vorig jaar een beer is gesignaleerd. Hij geeft ons advies wat te doen, nog wat toeristische tips en weet dat de vissen waarop gisteren zo fanatiek in de haven van Hudicksvall werd gehengeld, jonge haringen zijn… Na de verlate lunch vertrekken we uit Hölick. Als we de E4 opdraaien zien we pal voor ons de camper van Wim en Matti voorbij rijden. Bij de eerste rastplats stoppen we om de toilet te lozen en weer even te kletsen met hen. We rijden op hun advies naar een mooie stek aan het water in Svartvik. Iets verder op racet ons een vrachtwagen voorbij en we krijgen een steentje op de voorruit…een barstje is het gevolg. De parking in Svartvik is het terrein van een voormalige houtzagerij, dat recent opgeknapt is en nu een recreatiegebied is. De diepe ondergrond is nog wel stevig verontreinigd. De oppervlakte is voorzien van zuivere grond. Dit alles is te lezen op informatiebordjes die her en der staan. Op het terrein is o.a. een locomotief, een wrakke stoomboot en een aantal fabrieksgebouwen te zien. Tot dik zeven uur zitten we in de zon, dan betrekt het en wordt het direct een stuk frisser.
’s Avonds na het eten worden we bij Matti en Wim op de borrel uitgenodigd. Het wordt een gezellige avond. Uiteraard vol reisverhalen over en weer. Zo is het kwart over twaalf (het schemert een beetje) voordat we ons eigen Pösseltje weer opzoeken.

Woensdag 4 juni 2014. Svartvik – Storfjärdenbron – Rundvik.
Als we de gordijntjes open trekken zien we dat we in een dikke mist zitten! Het regent zelfs, maar zo zacht dat we het niet horen. Das effe pech, want we hadden een mooie wandeling in de planning, honderd kilometer verder in het natuurgebied Höga kusten. Misschien dat de mist over een uurtje is opgetrokken?? We groeten de buren en zijn weer op pad, verder de Botnische Golf langs. Hoe noordelijker we komen des te vaker passeren we fjorden. We kletsen in de Lidl even met een Oostenrijks stel die ook op weg zijn naar de Noordkaap. Net voor Sundvall wordt een enorme brug gebouwd, zodat straks het doorgaande verkeer buiten het centrum van de stad blijft. Tegen half een rijden we de Högakustenbron(=brug) over.. Dit is veruit het breedste fjord, dat we tot nu hebben gezien. We pauzeren aan de andere kant van deze grote brug. Het is de langste hangbrug van Zweden met een lengte van 1867 meter en hoogte van 182 meter en ligt over de Ängermanälven. Na de lunch stopt het met regenen en de mist trekt heel langzaam enigszins op. Als we de afslag bij Docksta bereiken, waar we moeten afslaan voor de zuidelijke ingang naar het Nationale Park is de mist nog steeds hardnekkig aanwezig en we besluiten van de wandeling af te zien en nog een eindje door te rijden. We passeren Sörböle en Örnsköldsvik waar midden op een druk verkeersknooppunt een zwembad en vrolijk flatgebouw staan. De meeste vrachtwagens die we tegen komen zijn met boomstammen geladen. We stoppen vandaag om half zes na 225 km en precies 3000 km op de teller op een rastplats vlak voor Normaling, aan de andere kant van de E4 en bij een rivier. Een uurtje later is de mist verdwenen.

Zuid Zweden door...

Maandag 26 mei 2014. Neustadt in Holstein – Puttgarden – Rødby (Denemarken) – Trelleborg (Zweden).

We zijn er vroeg uit, mede doordat er tegenover ons twee gezinnen met kleine kinderen staan. Om 9.30 uur op pad. In Burg op Fehmarn internetten we eerst een uurtje bij de McDonalds. Er waren al weer leuke reacties op het 1^e Reismee-verhaal. We doen wat allerlaatste inkopen bij de Lidl en tanken vol; hier op Fehmarn toch 10 cent duurder dan we gisteren onderweg zagen. We rijden dan de laatste kilometers naar Puttgarden’s veerhaven, waar we voor € 79,- mee kunnen naar de overkant. In de folder die we krijgen zien we dat er ook voordelige combitickets zijn voor al je door reist naar Zweden…had die man aan de kassa dat niet even kunnen vertellen?? We wachten een minuut of tien en kunnen dan tussen de vrachtwagens aan boord. We gaan de 45 minuten dat de overtocht duurt boven op het dek in een heerlijk zonnetje zitten. Af en toe zeilen stormmeeuwen boven ons mee.

Om goed half twee komen we in Rødby aan en rijden gelijk door richting Kopenhagen. De eerste de beste parking is afgesloten vanwege wegwerkzaamheden dus het is al half drie als we pauzeren en lunchen op de Dronninghave parkeerplaats. Om kwart over vier rijden we eerst de tunnel in en dan de Øresundbrug over, de verbinding tussen Denemarken en Zweden. Ik betaal de €46.- met mijn betaalpas en hoef tot mijn verbazing geen pincode in te voeren. We hebben intussen besloten vandaag in Trelleborg aan de zuidkust te overnachten. Een aardig gratis plekje vlak aan zee met een tiental campers, zicht op de grote ferryboten en wat zwanen die er rond dobberen. We lopen wat later langs de waterkant richting centrum en de haven en pinnen in bij een grote supermarkt Zweedse kronen. We wandelen door tot een hek ons tegenhoudt voor het haventerrein. Langs de parkeerplaatsen voor talloze joekels van vrachtwagens lopen we weer terug.

Dinsdag 27mei 2014. Trelleborg – Smygehuk – Ystad – Kåseberga – Skillinge.

In de vroege ochtend is het gaan waaien, hard gaan waaien, om half vijf doet Nart uit voorzorg het dakluik dicht. Om 10.30 zijn we startklaar. We hebben gelezen dat er rond deze tijd IJseenden in grote groepen langs de kust trekken, dus nou maar eens op zoek. We bevinden ons in Skane( met een kleine ootje op de a) en we volgen de zuidkust in oostelijke richting; het landschap is weids en licht glooiend en Smygehuk wordt onze eerste stop. Het is de meest zuidelijke punt van Zweden zoals op een bordje te lezen is. We bekijken het haventje en de pier, een kalkoven en een vlucht zwanen, die zich tegen de harde wind in knokt, maar kunnen geen IJseenden ontdekken. Iets verder op kijken we naar vogels op en boven zee; we zien er Wilde- en Eidereenden, vluchten Aalscholvers en Knobbelzwanen, Ringmussen, Boerenzwaluwen en Bergeenden. We parkeren in Ystad vlak bij de haven en het centrum. Hier spelen zich de verhalen van commissaris Kurt Wallander af, geschreven door Henning Mankell. Ik heb ze allemaal achter elkaar verslonden. Leuk om restaurant Store Thor te zien, de locatie uit de verfilming van “Moordenaar zonder gezicht”. Er worden hier zelfs Wallander-excursies georganiseerd! Op het Stortorget plein staat een zeepaard fontein te pronken. De lange manen van het beest lijken gewatergolfd. We lopen kriskras wat door het centrum, zien allerlei aardige huizen en het Klooster en bekijken uiteindelijk de St.- Marienkirke. Een mooie, van oorsprong 13^e eeuwse kerk, die door de eeuwen heen diverse malen is herbouwd en gerenoveerd. Opmerkelijk is de gekruisigde Christus met echt haar, een kinderknutselhoekje, een galerij van voormalige dominees en de afgesloten banken Er zijn 2 kerkorgels en een vleugel. We lopen naar de camper terug en gaan na even opwarmen en thee drinken tegen drieën verder. In Kåseberga worstelen we ons door de storm naar het 800 meter verder en hoger gelegen “ Ales Stenar”. Een indrukwekkend grafmonument in de vorm van een schip , vermoedelijk uit de Vikingtijd. Het uitzicht is mede door de straffe wind letterlijk adembenemend . Om 16.30 uur gaat het verder door het zelfde landschap met hoge “Hobbit” waarde naar Skillinge, waar we aan het haventje parkeren. Al snel krijgen we gezelschap van diverse andere camperaars. De storm houdt nog de hele avond aan en er staan witte schuimkoppen op de golven. En…tot mijn grote verrassing blijkt er een openbaar netwerk te zijn…..

Woensdag 27 mei 2014. Skillinge - Stenshuvud NP – Karlshamn.

Met 1622 km op de teller en na een stormachtige nacht vertrekken we tegen tienen. De lucht is voor alsnog grijs. Door het binnenland rijden we via Simrishamn naar het Stenshuvud Nationaal Park. Eerst kijken we in het wel aardige bezoekerscentrum Naturum waar we eindelijk een IJseend zien,(wel is waar op een foto), en lopen dan de oranje stippen route ( dagtocht 2 van de ANWB Actief Zweden). Na een vlak stuk door een dicht bos klimt het pad langzaam de heuvel op tot zo’n 100 meter. Daar zien we de resten van een muur van de Fornborg uit de Vroege Steentijd. Verder is er zicht op de kust, de wilde zee en het eiland Bornholm. Op onze wandelroute zien we massa’s koekoeksbloemen, orchideeën, daslook, salomonszegel en anemonen. Om ons heen horen we o.a. vinken en boomklevers. De route gaat via een rotspad langs de zee terug. Het laatste deel van het pad gaat over lomp liggende stenen, zodat we goed op moeten passen. We passeren een vuurtoren en zijn om goed half een weer terug bij de camper. Na rust en de lunch rijden we verder. De zon is intussen tevoorschijn gekomen en meteen loopt de temperatuur op. Op weg naar Åhus zien we een ree bij een bosrand en een eindje verder moet ik flink in de remmen voor een overstekende eendenfamilie. (Er stonden al waarschuwingsbordjes). In Bromölla doen we boodschappen bij onze eerste Zweedse LIDL! Onze eindbestemming vandaag wordt Karlshamn, waar we de laatste van de 6 plaatsen bij het toeristenbureau bezetten. We staan naast een Drents stel, waarmee we direct buurt hebben. Ze herkennen ons van de parking in Ystad en zwerven al 34 jaar in de vakanties door Scandinavië. Vaste stek hebben ze in Lødingen op de Lofoten. Daar hebben ze ook een bootje liggen en blijven er zo’n week of 10. Hij vist graag. We zitten heerlijk in de zon voor de camper en bekijken de activiteiten aan de haven. Aan de overkant ligt een grote fabriek, waar een schip aanmeert en begint met lossen. Tegen 19 uur begint het af te koelen en verhuizen we naar binnen.

Donderdag, - Hemelvaartsdag, - 29 mei 2014. Karlshamn – Karlskrona – Kalmar – Påskallavik.

De zon schijnt al warm op ons dak als we wakker worden. Vandaag gaan we o.a op zoek naar een plek om onze vuilwatertank te lozen en ook de watertank is bijna leeg. We rijden via de E22 noordwaarts en op een parking kunnen we bij een toiletgebouw ook ons vuil water kwijt. We moeten het wel emmertje voor emmertje wegbrengen, maar och we hebben tijd zat en de zon schijnt…, De weg gaat verder door bossen naar Karlskrona; het is erg rustig in deze best grote stad die, na de onafhankelijk in de 17^e eeuw, een door de architect Hans Wachtmeister ontworpen, heel nieuw centrum op het eiland Trossö kreeg. De stad bestaat uit een heleboel (schier)eilandjes. We zien veel havens en kanalen met heel aardige en aparte gebouwen. We zien Hans Wachtmeister op zijn sokkel op de kade staan met aan de overkant een vuurtoren. Dan gaat het door over de nu smallere E22 door steeds kleinschalig landschap van weiden, graanvelden en bos. In de berm staan veel koekoeksbloemen, meidoorn, seringenbomen en lupines. Om een uur of een pauzeren we op een parking en nemen bij het Preem tankstation er naast water in. We rijden naar Kalmar. Ons gidsje heeft het over “de Zweedse parel van de Oostzee” en dat blijkt aardig te kloppen. Het slot is een imposant gebouw, waarvan de oudste delen uit de 12^e eeuw dateren. We parkeren vlak voor het toeristenbureau, waar we ook het parkeergeld moeten betalen. We krijgen een plattegrondje mee en dwalen 2 uur lang rond. Eerst door het stadspark naar het Slot en dan door de Gamla Stan (oude centrum) met de mooie houten huizen. Via een houten brug gaat het een brede gracht over naar het nieuwe gedeelte, waar ook de barokke “Domkyrkan” staat. Deze blijkt een bezoek meer dan waard. We rijden nog zo’n 70 kilometer door naar Påskallavik, waar we aan een schitterende zeearm een plekje vinden. We staan tegenover een heleboel eilandjes met op de achtergrond nog de laatste punt van de langgerekte schiereiland Öland. Een plaatje uit een folder is deze plek. We lopen nog even langs de waterkant met een jachthaventje en zien een begroeid mini eilandje ,dat zeer populair is bij de watervogels: Futen, Kuifeenden, Visdieven en Scholeksters hebben er een plaatsje. We hebben er mooi zicht op, ook als we later binnen zijn gaan zitten.

Verder naar Noord Duitsland

Woensdag. 21mei 2014. Einbeck – Bockenem- Salzgitter-Bad – Salzgittersee.

@#$%&*?!! Vreselijk kabaal maakt ons en alle medecamperaars om 7 uur al wakker. Zo te horen wordt vlak naast ons met een drilboor de harde grond open gehakt en met zwaar materiaal afgevoerd. Als het eindelijk even stil wordt (dat doet pijn aan je oren!) om 9 uur, gaan de werklui koffiepauze houden en rijden wij weg. Bockenem is onze eerste stop: eerst bij de Lidl en dan bij twee camperplaatsen; één bij een restaurant en één bij een zwembad met voetbalveld. We maken bij de laatste een korte wandeling door een parkje en pikken een cache op. De travelbug die er in zit laten we liggen want zijn doel is het voetbalstadion in Gelsenkirchen. De temperatuur is ondertussen al over de 25 graden. Om 11.30 rijden we weer verder naar Salzgitter-Bad, waar bij het Thermesol bad een eenvoudige nieuwe plek bij een wandelbos is gemaakt. We vinden hier nog een cache aan een vijvertje en rijden dan weer door. 16 km verder komen we op een grote parking annex camperplaats bij de Salzgittersee. Het is er tamelijk druk. Geen wonder op deze zomerse dag (inmiddels 27°C in de schaduw!) dat de mensen de waterkant van dit multifunctionele meer opzoeken. Je kunt er zwemmen, zeilen, roeien, kanoën en waterskiën aan een trekkabelbaan. Na de lunch maken we een wandeling om het meer en pikken bij een van de twee uitkijktorens een cache op. Dit pad trekt trouwens veel skeeleraars, wandelaars, joggers en fietsers. In de struiken en bomen langs de waterkant zingen de vogels luid. We zien kramsvogels,eksters, kraaien, merels, spreeuwen, eenden,meerkoeten, waterhoentjes, ganzen, zwanen en futen. We komen twee keer langs een zandstrand, wat speeltuintjes,een trap- botenverhuur en een aantal speelterreinen. Een gedeelte is voor surfers bestemd. Tegen vieren hebben we het rondje voltooid en we besluiten hier te blijven. De stoelen worden buiten gezet, een drankje erbij en genieten maar. Later halen we nog een ijsje bij een Italiaanse ijsauto, die hier een rondje maakt. Heerlijk.

Donderdag 22 mei 2014. Salzgittersee – Wolfenbüttel – Königslutter am Elm.

Welpotverdrie!!! Alweer worden we met kabaal gewekt! Weliswaar een uurtje later dan gisteren maar leuk is anders. Het gras moet blijkbaar vlak achter onze camper gemaaid worden. Opnieuw een dag met tropische temperaturen. Het gaat eerst naar Braunschweig. Het is een drukke locatie waar we even buurten met twee Duitse mannen uit Oldenburg, die de verre omgeving afstropen voor rommelmarktspullen. Ze gaan graag naar Nederland (Groningen) mede omdat de mensen daar geen flauw idee hebben wat hun spullen op kunnen leveren! In Wolfenbüttel is tegen het spoor een camperplaats met 2 plekken en 4 stroompunten!? Een multicache over allerlei soorten bomen in het park ernaast levert veel lopen en toch geen eindcache op. Een cache die bij het Slot er vlak naast verstopt ligt, mislukt, omdat de middelbare school, die daarin is gevestigd, net uit is en er dus te veel volk rondhangt. Na de lunch en water tanken gaan we net na tweeën weer eens een flink stuk verder.

Vienenburg ligt vlak bij een groot meer en in Hornburg kun je overnachten bij een restaurant. In Schöppenstedt is nu een kermis op het terrein. We kunnen tussen de woonwagens nog net een camperbordje ontdekken. Om 16.45 uur bereiken we onze laatste stop voor vandaag: Köningslutter am Elm. We kunnen terecht op een camperplaats met 5 vakken, waar nog een andere camper staat. Het is vlak bij het centrum, een grote Edeka, restaurant en nog wat winkels. Na een kop thee beginnen we aan een wandeling door het zeer bezienswaardige stadje. Eerst door het oude deel van de stad, dan naar de zuidzijde, waar zich de Kaisersdom bevindt, een grote kerk met drie torens,een aparte entree en prachtig park er achter, compleet met kruidentuin, bruggetjes ,waterlopen en –valletjes. Hèt natuurmonument hier is de 800-1000 jarige Kaiser Lothar Linde naast de kerk. Terug bij de parkeerplaats lopen we even langs de winkels hier en kopen bij een Turkse kraam feta en olijven. Om 18.30 zijn we dan weer terug. Het is te warm om te koken dus houden we het voor vanavond bij een salade, gerookte makreel en brood met de Turkse hapjes. Om 21.00 uur is het nog steeds 27 graden en geen zuchtje wind.

Vrijdag 23 mei 2014 . Königslutter am Elm – Helmstedt –Wolfsburg- Gifhorn.

Vannacht kregen we een flinke onweersbui op ons dak. ’s Morgens is het weer droog en gelukkig wat afgekoeld. Vandaag bezoeken we 6 camperplaatsen. Die in Helmstedt is door een poppentheater bezet. Campers mogen nu op de naastgelegen parking staan. Na wat heen en weer rijden komen we in Wolfsburg aan op de camperplaats bij VW's Autostadt. Het coördinaat was wat onduidelijk. Het verkeer in en uit Wolfsburg is compleet verstopt. Het gaat verder noordwaarts naar Gifburg; eerst even bij de supermarkt langs en dan door naar de camperplaats bij het Allerwelle zwembad. Na het invullen van het formulier, de foto's èn een kop thee beginnen we (natuurlijk) aan de verkenning van de omgeving. Net naast de camperplaats ligt een mooi stukje natuur rond twee meren, een molenmuseum, een Russisch-orthodoxe kerk en een “Klokkenpaleis”. Heel aparte gebouwen! We lopen in een grote boog om het museum heen en zien zo van allerhande wind – en watermolens uit diverse landen. Via de heel aardige oude binnenstad lopen we weer terug naar ons verblijf van vannacht. Nog 3 camperplaatsen en we zijn klaar met onze controle-taak in Niedersachsen.

.

Zaterdag 24 mei 2014. Gifhorn – Hankensbüttel - Bienenbüttel

Eerst het centrum in om bij de toeristeninfo te vragen naar een internetpunt; dat is de hoogste tijd! We kunnen in de bieb terecht maar mogen de usb-stick niet gebruiken dus dat schiet niet op. Dan maar naar de Mac-drive. Dat lukt gelukkig vlot; je moet eerst je gsm-nummer ingeven en dan krijg je per sms een inlogcode voor een uur gratis internet. Dan de laatste camperplaatsen langs (bij een kampeerartikelenwinkel, een zwembad en een sportterrein); in Hankensbüttel plakken we de laatste controlesticker. Vanaf hier is het nog zo’n 250 kilometer naar Putgarden waar we de oversteek naar Denemarken willen maken. Ondertussen hebben we 1000 km op de teller. Nog even het een en ander inslaan aan boodschappen. Veel wijn hoeven we niet te kopen want in Noorwegen mag er maar 3 liter mee genomen worden. We rijden alvast een stuk noordwaarts , Uelzen voorbij en stoppen bij Bienenbüttel. Een mooie gezellige plek met naast de normale service, gebruik van wc, douche en wasmachine. Een aardige man komt ons wat informatiefolders brengen over bezienswaardigheden hier: een kunstwandeling en een kaart van de omgeving. Ik stop de wasmachine vol en we zitten nog een tijdje buiten totdat er een erg donkere lucht aan komt en een paar minuten later de hemel losbarst. De was moet morgen dan maar opgehangen worden. Kunnen we ondertussen nog een wandeling maken.

Zondag 25 mei 2014. Bienenbüttel – Neustadt in Holstein aan de Oostzee.

‘s Morgens wordt de was van gisteren buiten gehangen. De lucht is wat bewolkt en we gokken erop dat het niet zal gaan regenen. Van elf tot half twee maken we de Skulpturenwanderung (van het foldertje dat we gisteren kregen). Deze begint bij de brug naar het dorp, en volgt het riviertje de Ilmenau. Onderweg krijgen we diverse beeldhouwwerken/ plastieken te zien; deze zijn gemaakt door kunstenaars die hun inspiratie aan de Ilmenau ontleenden. Opvallend is de grote variatie: houtsnijwerk, granietbewerking, rvs-materiaal en ijzersmeedwerk. De spiegelende rvs platen, die het mogelijk maken de rivier over een pad te projecteren en de windharp zijn heel apart. Maar de wandeling gaat ook door een heel mooi stukje natuur, genieten dus van massa’s zangvogels, vlinders en libelles. Het contrast met de doorgaande weg verderop en de trein die elke 10 minuten langs komt is groot. Intussen is de lucht een flink eind open getrokken en zo zal het de rest van de dag blijven.

Na de lunch rijden we om 14.45uur aan. Het gaat om Lünenburg heen en Lübeck voorbij. Tegen zes uur rijden we de camperplaats in Neustadt in Holstein op, aan bij de Oostzee. We lopen een eindje om, kijken aan het strand volgen een wandel-fietspad net achter de duinen door. Daar zien we dat je hier moet betalen om op het strand te mogen. In het laagseizoen €1,25 per dag, in het hoogseizoen €2,50! Dat geld gebruikt men om het toerisme te bevorderen!! We komen nog enkele bewerkte stenen tegen, die hier terecht gekomen zijn vanwege een cultuur happening. Er zit wel mooi werk bij. We zijn van plan om morgen in een “streep” door te rijden naar zuid Zweden, via Puttgarden – Rodby ferry en de Sontbrug.